[του Ν. Αρβανιτίδη] [by N. Arvanitidis]
Με την κατάσταση αυτή πλέον δεδομένη θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει την περίοδο που διανύουμε σαν μία από τις σημαντικότερες ιστορικά εποχές για τις ΟΠΥ. Στο πλαίσιο αυτό όλες οι χώρες προσπαθούν η κάθε μια με τη σειρά της και από την πλευρά της, να έχουν πρώτο παραγωγικό ρόλο σε όσο το δυνατόν περισσότερες ΟΠΥ. Είναι κάτι που διαπιστώνει κανείς εύκολα σε καθημερινή βάση, παρακολουθώντας απλά την σχετική ειδησεογραφία.
Η Ελλάδα είναι και μεταλλευτική χώρα και αυτό προκύπτει από την παραγωγική της βιομηχανικά συμμετοχή στις προμήθειες νικελίου, αλουμινίου,μολύβδου, ψευδαργύρου, λευκολίθου, σημαντικού αριθμού βιομηχανικών ορυκτών και ποιοτικών τύπων μαρμάρου. Έχει δε όλες τις κοιτασματολογικές δυνατότητες να διεκδικήσει σπουδαιότερο ρόλο σε ευρωπαϊκό επίπεδο με την προβλεπόμενη παραγωγή χαλκού, χρυσού, αργύρου από την αξιοποίηση των κοιτασμάτων της ΒΑ Χαλκιδικής, την ολοκληρωμένη μελέτη εκμεταλλευσιμότητας και ενδεχόμενης αξιοποίησης των μεταλλοφόρων συγκεντρώσεων χρωμίτη αλλά και προσέγγισης της οικονομικής γεωλογίας και του αποθεματικού δυναμικού σπανίων γαιών καθώς και μαγγανίου, αντιμονίου, γραφίτη, φωσφοριτών και άλλων κρίσιμων ΟΠΥ που ίσως δεν έχουν ερευνηθεί κοιτασματολογικά στην ίδια κλίμακα γεωλογικής παρατήρησης.
Η χώρα μας έχει λοιπόν όλα τα τα γεωλογικά «εφόδια» και κοιτασματολογικά «φόντα» για να καταστεί πρωταγωνιστής και όχι ουραγός των εξελίξεων. Αρκεί αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις και χαράζουν την αναπτυξιακή στρατηγική και ευθύνονται για τις τύχες της χώρας να λαμβάνουν σε κάθε περίπτωση υπόψη τους τις προτάσεις αυτών που στηρίζονται στην επιστημονική τεκμηρίωση και προκύπτουν αποδεδειγμένα από την σχετική επαγγελματική κατάρτιση και εμπειρία που διαθέτουν. Εδώ δεν έχουν θέση οι προσωπικές φιλοδοξίες και συμφέροντα, ούτε οι αγκυλώσεις και σκοπιμότητες που ταλαιπωρούν χρόνια τώρα την χώρα και τον ελληνικό λαό. Γιατί αξίζουμε μια πολύπλευρη ανάπτυξη που λαμβάνει υπόψη της τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και απλώνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας. Γιατί, για παράδειγμα, η εργασιακή απασχόληση στα μεταλλεία Κασσάνδρας δεν είναι θέμα στατιστικής και αριθμών. Ούτε υποθετική και εικονική, αλλά αληθινή πραγματικότητα. Και το γεγονός αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο κέρδος και όφελος μιας χώρας, αλλά και η καλύτερη δυνατή ανταπόκριση και ανταμοιβή στον κάθε έλληνα πολίτη. Γιατί το δικαίωμα της εργασίας είναι το βασικό και υπέρτατο ζητούμενο κάθε σύγχρονης κοινωνίας.
Ρόλος και δουλειά λοιπόν του κάθε εμπειρογνώμονα, στην περίπτωση αυτή του γεωεπιστήμονα οικονομικού γεωλόγου είναι να τεκμηριώσει και να αναδείξει την αναπτυξιακή σημασία, δυναμική και προοπτική που έχει η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου στην εθνική οικονομία της χώρας αλλά και στην τοπική κοινωνία. Από εκεί και πέρα είναι θέμα της κάθε δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης και κοινοβουλίου να αποφασίσει αν θέλει να εντάξει τον ορυκτό πλούτο στη αναπτυξιακή στρατηγική και την παραγωγική οικονομία της χώρας. Όπως επίσης να επιλέξει με ποιο επιχειρηματικό τρόπο θα γίνει. Θα είναι το δημόσιο ή θα αναζητηθεί η δυνατότητα του ιδιωτικού τομέα. Μετά από αυτό το όλο θέμα περνάει σταδιακά στα χέρια των τεχνοκρατών που εισηγούνται και έχουν την ευθύνη υλοποίησης του επιχειρησιακού σχεδίου και της λειτουργίας της παραγωγής, τηρώντας πάντα την σχετική εθνική νομοθεσία, και σύμφωνα φυσικά με τους όρους που έχει θέσει η εγκριτική απόφαση.