Δέκα χρόνια ελλαδίτσαμας, 2007-2017, πάνω από 1700 θεματικές αναρτήσεις… Δέκα χρόνια προσπάθειας και αγωνίας. Δέκα χρόνια μοναξιάς, στο περιθώριο της …άλλης Ελλάδας.
Με ποιά αφορμή ξεκίνησε η ιστοσελίδα; Mα δεν χρειάζεται αφορμή όταν η αιτία είναι διαρκώς μπροστά μας. Γιατί απλά καθημερινά “φλερτάρουμε” την ουτοπία της ζωής μας που δεν είναι πλέον βιώσιμη και δεν προβλέπεται να είναι βιώσιμη ούτε στο μέλλον για μας (ούτε για τα παιδιά μας), με τις αναπτυξιακές και περιβαλλοντικές πολιτικές που ακολουθούνται σε παγκόσμιο επίπεδο. Κι ακόμη επειδή θεωρώ ότι απαιτείται η αφύπνιση και κινητοποίηση του κόσμου κάτι που δεν μπορεί (και δεν επιτρέπεται) να γίνει από το υπηρεσιακό επίπεδο.
Η μεγαλύτερη πρόκληση του καιρού μας δεν εντοπίζεται γεωγραφικά. Είναι η «Βιωσιμότητα» (Sustainability) η οποία αποτελεί μια διαχρονική πορεία, μια συνεχή προσπάθεια του ανθρώπου να διατηρηθεί στο πεπερασμένο οικοσύστημα της Γης. Η βιωσιμότητα και η βιώσιμη ανάπτυξη αποτελούν έννοιες ανθρωποκεντρικές αλλά και περιβαλλοντοκεντρικές, και διαφέρουν απόλυτα από την «άγρια» ή απεριόριστη ανάπτυξη-μεγέθυνση, που πρεσβεύει η κλασική οικονομία. Για μένα, η βιώσιμη ανάπτυξη δεν είναι παρά η ανάπτυξη που είναι συμβατή με τη ζωή μας καθώς κι εκείνη των νεώτερων γενιών που θα έρθουν.
Η φύση ψιθυρίζει παντού γύρω μας, στον τόπο μας αλλά και παντού. Σύντομα θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε τελείως διαφορετικές ανάγκες: η λειψυδρία, η εξαφάνιση ή καλύτερα η ασάφεια και μεταβλητότητα των εποχών με τα «μεταλλαγμένα» χιόνια του καλοκαιριού και τους άκαιρους καύσωνες, τα ανοιξιάτικα λουλούδια που ανθίζουν τον ..Νοέμβρη, τα ακραία καιρικά φαινόμενα που συνοδεύονται από φυσικές καταστροφές, η διάβρωση και η ερημοποίηση των εδαφών, η διαρκώς μειούμενη βιοποικιλότητα, δίνουν ήδη το στίγμα των αναγκών του άμεσου μέλλοντος.
Το θέμα είναι βαθιά πολιτικό, αλλά ακόμη βαθύτερα ανθρώπινο, αφού αφορά τελικά την ίδια την ύπαρξή μας στον πλανήτη η οποία διακυβεύεται για πρώτη φορά σε τέτοιο συλλογικό επίπεδο. Δυστυχώς, οι πολιτικές ηγεσίες προβληματίζονται σε ορίζοντα που σχετίζεται με τις δικές τους προσωπικές προτεραιότητες αφήνοντας τα σπουδαιότερα για τους επόμενους και πάει λέγοντας. Με αυτόν τον τρόπο μόνο δειλά βήματα μπορούν να κάνουν, παραπλανώντας ουσιαστικά την κοινωνία και κωλυσιεργώντας στη λήψη ουσιαστικών μέτρων ενώ το πρόβλημα διαρκώς οξύνεται.. Οι ακαδημαϊκοί φορείς από τη μεριά τους, πρέπει να βγούν από το λήθαργο και να εκδηλώσουν τη συμμετοχή τους αναλαμβάνοντας την υπεύθυνη θέση του μπροστάρη. Οι ίδιοι οι πολίτες πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας μέσα από έγκυρη ενημέρωση, λογική και υπευθυνότητα, χωρίς κραυγές, υστερίες, οικολαγνεία, παντιέρες και αναίτιες μαύρες σημαίες!