Ποιές συγκυρίες πυροδότησαν τα γεγονότα και άνοιξαν τον δρόμο για την «αφύπνιση της αρχαιότητας»;
Ποιόν ρόλο διαδραμάτισαν εκείνη την πρώτη περίοδο, οι Έλληνες λόγιοι που μετανάστευσαν στην Ιταλία, αλλά και φυσιογνωμίες, όπως ο χαρτογράφος Κριστόφορο Μπουοντελμόντι (Cristoforo Buondelmonti, 1386 – περ. 1430) και ο Κυριακός της Αγκώνας (πραγματικό όνομα, Κυριάκος Πιτσικόλι), έμπορος, ουμανιστής και περιηγητής, που κατέγραψε σχολαστικά τις αρχαιότητες, από τους Δελφούς και την Αθήνα μέχρι την Πελοπόννησο (απεικονίζοντας τες επιπλέον σε σχέδια, αρκετά εκ των οποίων έφτασαν στα χέρια των κορυφαίων καλλιτεχνών της Αναγέννησης);
Τι άλλαξε με την Επανάσταση του 1821 και για ποιόν λόγο θεωρείται κομβικό σημείο; Πόσο εκτεταμένο ήταν το «κυνήγι θησαυρού» για τις ελληνικές αρχαιότητες, που έφερε από τον 15ο αιώνα στην Ελλάδα (τους πρώτους αιώνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τα σύνορα ήταν κλειστά) πάσης φύσεως τυχοδιώκτες, τύπου Ιντιάνα Τζόουνς; Πώς έφυγαν οι αρχαιότητες με σημείο εκκίνησης τη Βενετία και στη συνέχεια τη Γαλλία, αλλά και τι ρόλο έπαιξε ο διασκορπισμός τους στη διαμόρφωση της πολιτιστικής ταυτότητας της Δυτικής Ευρώπης; Πώς διαχειριστήκαμε τα μνημεία και τις αρχαιότητες από τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους και ποιός ο ρόλος των ξένων αρχαιολογικών σχολών;
Και κυρίως, σε ποιο σημείο βρισκόμαστε, όχι μόνο σε σχέση με το πάγιο αίτημα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα, αλλά του στοχασμού και αναστοχασμού, όσον αφορά τη σχέση μας την Ευρώπη.
Στο ντοκιμαντέρ, που γυρίστηκε, πέραν της Ελλάδας, σε Βενετία, Παρίσι, Λονδίνο, Μόναχο, καταθέτουν τις απόψεις τους σχετικά με το ενδιαφέρον της Δυτικής Ευρώπης για την απόκτηση ελληνικών αρχαιοτήτων, περί τους τριάντα έγκριτους -υψηλής εξειδίκευσης- Έλληνες και Ευρωπαίους ιστορικούς και αρχαιολόγους, μεταξύ των οποίων και οι διευθυντές κορυφαίων αρχαιολογικών σχολών (Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών Αθήνας, Βρετανική Σχολή Αθηνών, Γαλλική Σχολή Αθηνών, Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθηνών, Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών) που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα τα τελευταία 150 χρόνια.
Ως είναι ευνόητο, στο ντοκιμαντέρ γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην αρπαγή και τη μεταφορά των Γλυπτών του Παρθενώνα από τον Τόμας Μπρους, 7ο Κόμη του Έλγιν (1803), ενώ τονίζεται ότι η άφιξή τους στο Λονδίνο αποτέλεσε ορόσημο για την εξέλιξη της πόλης.
«Η Αθήνα έγινε πόλη-παράδειγμα για το Λονδίνο. Και όταν έφτασαν τα Γλυπτά του Παρθενώνα στο μουσείο, θεωρήθηκαν μέρος της αθηναϊκής ταυτότητας. Τι είχε το Λονδίνο; Μερικούς σταθμούς διοδίων και μεσαιωνική ρυμοτομία και εντέλει το Βρετανικό Μουσείο είχε πολύ λίγα ακόμα πράγματα να δείξει. Έτσι πήραν παράδειγμα από τη μικρή, γενναία Αθήνα με τα σοκάκια και τα μικρά σπίτια, τη μικρή γενναία Αθήνα και τη δόξα της, πέρα από τη χλιδή», δηλώνει ο δρ Ίαν Τζένκινς, επίτιμος Έφορος του Τμήματος Ελληνικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων του Βρετανικού Μουσείου.
Ο Κλεάνθης Δανόπουλος, δημιουργός του ντοκιμαντέρ, σημείωσε ότι «Το κάλεσμα των Μαρμάρων» -για το οποίο προηγήθηκε μεγάλη έρευνα- «ίσως είναι ένας νέος τρόπος να δούμε την ιστορία», ενώ εξομολογήθηκε ότι, ονειρευόταν να κάνει το ντοκιμαντέρ αυτό είκοσι ολόκληρα χρόνια.