Το μοναδικό στην Ελλάδα μεταλλευτικό πάρκο καταφέρνει να “αναδείξει” έναν κλάδο που τις τελευταίες δεκαετίες η εικόνα του έχει τραυματιστεί σημαντικά από το γεγονός οτι έχει συνδυαστεί με την επικινδυνότητα της εργασίας και κυρίως την διάσταση των αρνητικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων.Π. Γ. Tζεφέρης (2008) : &qu… by PETROS TZEFERIS on Scribd
H ιδέα για τη δημιουργία του γεννήθηκε από τους ίδιους τους ανθρώπους που δούλεψαν στα μεταλλεία και θέλησαν να διαφυλάξουν και να εκθέσουν τις μνήμες του τόπου – άρρηκτα πλέον συνδεδεμένες με τη διαδικασία εξόρυξης του βωξίτη…
Η περιήγηση στο Vagonetto δίνει στον επισκέπτη τη δυνατότητα να γνωρίσει βήμα-βήμα τη διαδικασία εξόρυξης του βωξίτη. Η γνωριμία με την ιστορία του βωξίτη ξεκινά από το παλιό μεταλλείο, τη Στοά 850, συνεχίζεται με την περιήγηση…
Ο επισκέπτης του θεματικού πάρκου προβληματίζεται και συμπεραίνει αβίαστα ότι μια «τρύπα» (είσοδος μεταλλείου, είσοδος στοάς προσπέλασης) στον Παρνασσό δεν συνιστά μόνο μια παροδική οπτική αλλοίωση του τοπίου και της μορφολογίας του εδάφους. Αλλά ότι αξίζει τον κόπο να ανοίξει κανείς μια τέτοια “τρύπα” μέσα στο δάσος, με την προϋπόθεση ότι αυτή αποβαίνει τελικά ωφέλιμη για το κοινωνικό σύνολο και επιπλέον αφήνει το πλέον “ανώδυνο” περιβαλλοντικό αποτύπωμα (Κώδικας Αρχών Βιώσιμης Ανάπτυξης). Και αυτή είναι η κυριότερη σημειολογική του συνεισφορά.
Επιπλέον, προσφέρει στον επισκέπτη (και ειδικά στον νεαρό επισκέπτη/μαθητή) βιωματική εκπαίδευση, δίνοντάς του την ευκαιρία να σκεφτεί/διδαχθεί ότι υπάρχει η δυνατότητα της υπόγειας εξορυκτικής δραστηριότητας, της ασφαλούς χρήσης των εκρηκτικών υλών υπογείως, της υπόγειας δυνατότητας γενικότερα. Τον προβληματίζει να συσχετίσει τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την υπόγεια δραστηριότητα με τις αντίστοιχες της επιφανειακής δραστηριότητας είτε εξορυκτικής είτε γενικότερης.
Tο Vagonetto έκανε την αρχή. Γιατί όχι και σε άλλες μεταλλευτικές περιοχές της Ελλάδος;
[Επιμέλεια: Π. Τζεφέρης]