Μοντέλα αυτοί, τους κλιματολόγους εννοώ, μοντέλα και εμείς οι οικονομικοί γεωλόγοι. Ούτε εμείς πιστεύουμε στα δικά τους αλλά όπως φαίνεται, ούτε αυτοί στα δικά μας. Άλλο τώρα αν αυτό δεν έχει κάποια πρακτική σημασία αφού τελικά αυτοί που αποφασίζουν, οι κυβερνήσεις δηλαδή, δέχονται στην πλειοψηφία τους την παρουσία της κλιματικής αλλαγής την οποία μάλιστα θέλουν να σταματήσουν (με το γνωστό σύνθημα Stop Climate Change), στη βάση κυρίως ανανεώσημων πηγών («ήπιων μορφών» το θεωρώ προσωπικά πιο δόκιμο) ενέργειας.
Ας πάρουμε λοιπόν το παράδειγμα του χαλκού, της συμβατικής θα λέγαμε αυτής ΟΠΥ που συνδέεται με τις νέες ενεργειακές τεχνολογίες, συμπεριλαμβανομένης της ηλεκτροκίνησης. Ένα από τα μοντέλα των κλιματολόγων συνδέεται με τον στόχο που αποβλέπει στην συγκράτηση αύξησης της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη κάτω από 2 βαθμούς κελσίου μέχρι το 2050. Για να μπορέσει να συμβεί αυτό οι ανάλογες ενεργειακές τεχνολογικές παρεμβάσεις που απαιτούνται, όπως προβλέπεται από το αντίστοιχο μοντέλο οικονομικής γεωλογίας, θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουν το 89,4 % των παγκόσμιων αποθεμάτων χαλκού που ήταν γνωστά το 2010. Εκτιμάται επίσης ότι η σχετική κατανάλωση χαλκού στο διαστημα 2010-2050 θα ανέλθει στο 130,7% των αποθεμάτων αυτών. Η εξέλιξη αυτή θα οδηγήσει σταδιακά στην εξάρτηση της Ευρώπης αλλά και της Κίνας από «εξωτερικές» κοιτασματολογικές πηγές χαλκού.
Στην Ελλάδα ο χαλκός ξεχωρίζει για την ισχυρή κοιτασματολογική του παρουσία και δυναμική, γεγονός που δημιουργεί πολλά ερωτηματικά και απορίες γύρω από την ανυπαρξία μεταλλευτικής του αξιοποίησης και παραγωγής. Στο κοίτασμα των Σκουριών τα μετρημένα και ενδεικτικά αποθέματα περιεχόμενου μεταλλικού χαλκού ανέρχονται περίπου σε 1,3 εκ τόνους, ενώ υπάρχουν άλλοι 600.000 τόνοι τεκμαρτών αποθεμάτων χαλκού. Τα αποθέματα δηλαδή όλων συνολικά των κατηγοριών ανέρχονται περίπου σε 2 εκ τόνους μεταλλικό χαλκό.
Η χώρα μας έχασε και εξακολουθεί να χάνει πολλές νέες αναπτυξιακές προκλήσεις και ευκαιρίες, όπως αυτή της γενικότερης αξιοποίησης των ΟΠΥ της. Σαφώς και ο τουρισμός είναι πρωταγωνιστής και σπουδαίο οικονομικό κεφάλαιο για την Ελλάδα. Όμως σε περιόδους όπως αυτή που διανύουμε τώρα γίνεται φανερό ότι μια εθνική οικονομία, και μια κοινωνία προόδου και ευημερίας χειάζονται περισσότερες παραγωγικές δραστηριότητες και πυλώνες ανάπτυξης που η καθεμία ξεχωριστά και όλες μαζί θα στηρίζουν την βιωσιμότητα του ΑΕΠ.