ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ/ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ & ΛΑΤΟΜΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ/ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Όρθιο και πάλι το γεφύρι της Πλάκας στα Τζουμέρκα. Η σημαντική συμβολή του θεσμικού πλαισίου!

Το μνημείο των Τζουμέρκων που είχε καταστραφεί από την μανία της φύσης το 2015, ξαναχτίστηκε από την ίδια πέτρα και λάσπη, με την ίδια, παλιά τεχνική των μαστόρων της πέτρας, όμως με πιο σύγχρονα υλικά, όπως για παράδειγμα τα κονιάματα.

Στήθηκε και πάλι, το ιστορικό γεφύρι της Πλάκας, μετά την τοποθέτηση της πέτρας-κλειδί, στην κορυφή της καμάρας.

 
Loader Loading…
EAD Logo Taking too long?
Reload Reload document
| Open Open in new tab

Download [1.63 MB]

Το μνημείο των Τζουμέρκων που είχε καταστραφεί από την μανία της φύσης την 1η Φεβρουαρίου του 2015, ξαναχτίστηκε από την ίδια πέτρα και λάσπη, με την ίδια, παλιά τεχνική των μαστόρων της πέτρας, όμως με πιο σύγχρονα υλικά, όπως για παράδειγμα τα κονιάματα.

Πριν από λίγες ημέρες μπήκε και ο τελευταίος θολίτης, η πέτρα δηλαδή που δένει τις δύο πλευρές του τόξου, της καμάρας, η οποία ξεκίνησε να ξανακτίζεται παράλληλα και από τα δύο βάθρα.

Δεκάδες τεχνίτες, μαστόροι της πέτρας, «πελεκάνοι», με την επίβλεψη από δύο αρχιτεκτόνες-εργοταξιάρχες, τον Χρήστο Ηλιόπουλο και τον Αλέξανδρο Παπακωστόπουλο, δούλεψαν σκληρά και μεθοδικά.

Ο κ. Ηλιόπουλος, εξηγεί, πως κλειδί είναι ο κεντρικός τελευταίος θολίτης, η πέτρα που ενώνει τις δύο πλευρές του τόξου και με την τοποθέτηση της «κλειδώνει» το έργο. Τα καλούπια στο γεφύρι θα συνεχίσουν να υπάρχουν μέχρι να δέσουν τα υλικά και η απομάκρυνση τους θα γίνει μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, ώστε στο κονίαμα να επιτευχθεί κατάλληλη αντοχή.

Ο κ. Ηλιόπουλος αναφέρει επίσης, πως έγιναν θεμελιώσεις με πάσσαλους στα βάθρο του γεφυριού, ενώ σημείωσε πως το δυτικό βάθρο δεν είχε καταρρεύσει, γιατί είχε ήδη ενισχυθεί από παλαιότερες εργασίες από τον Γιώργο Σμύρη.

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι η όλη προσπάθεια κατέστη δυνατή έπειτα από την προσαρμογή του θεσμικού πλαισίου Ν.4512/2018, άρθρο 51 παρ.4., μετά από πρόταση που προήλθε από την Γενική Διεύθυνση Ορυκτών Πρώτων Υλών του ΥΠΕΝ, ώστε να είναι δυνατή η κατ’εξαίρεσιν αδειοδότηση της εξόρυξης  μικρών ποσοτήτων υλικού που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για λόγους που αφορούν την διατήρηση και ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς (πχ. ιστορικούς, αρχαιολογικούς κλπ) αλλά και τη χρήση τους σε έργα τέχνης τόσο αρχιτεκτονικά όσο και γλυπτικής.

Τα προσδοκώμενα οφέλη εδώ ειναι:

— Αναπαλαίωση παλιών κτισμάτων και οικισμών
— Συντήρηση τοπικών αρχαίων μνημείων
— Βελτίωση γενικού αισθητικού αποτελέσματος
— Συμβολή στη βιωσιμότητα του τουρισμού στο μέλλον
— Συμβολή στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος
— Συμβολή στα έργα τέχνης και τον πολιτισμό

Για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια γκρεμίζονται από φυσικές καταστροφές γεφύρια και ουδέποτε αναστηλώνονταν μέχρι σήμερα παρά το γεγονός ότι η πέτρα προέλευσης βρίσκεται οφθαλμοφανώς σε παρακείμενη θέση. Κι αυτό λόγω της έλλειψης ευέλικτου πλαισίου για το σκοπό αυτό. Καλοδεχούμενη λοιπόν η αλλαγή αρκεί να μην οδηγηθούμε στις γνωστές υπερβολές της ελληνικής κοινωνίας και πολιτείας!

Ο ερυθρός λίθος Μάνης μπορεί κάλλιστα να είναι ένας από τους λίθους που προτείνεται να συμπεριληφθούν σε ένα ευρύτερο πρόγραμμα ανάπτυξης λατομείων για την προστασία και ανάδειξη της «κληρονομιάς του ελληνικού λίθου» και την πολιτιστική ανάδειξή της.

Κατά την άποψή μας, η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου θα μπορούσε να επεκταθεί ακόμη περαιτέρω και να συμπεριλάβει και εξυπηρετήσει ένα ευρύτερο πρόγραμμα ανάπτυξης λατομείων για την προστασία και ανάδειξη της «κληρονομιάς του ελληνικού λίθου» και την πολιτιστική ανάδειξή της. Συγκεκριμενα, θα μπορούσε με την πρωτοβουλία της πολιτείας να διεξαχθεί ένα δεκαετές (10) πρόγραμμα επιλεκτικής παραγωγής ορισμένων ιστορικών ή σημαντικών λίθων προς την κατεύθυνση της χρήσης τους σε μνημεία και έργα τέχνης, αρχιτεκτονικής και γλυπτικής. Μάλιστα, η πρότασή μας θα ήταν να ενταχθούν γενικά ιστορικα μάρμαρα που έχει σιγήσει τόσο η εξόρυξή τους και έχουν μεγάλη ιστορική αλλά και εμπορική αξία και που δεν έχουν ανταγωνιστικούς τύπους στην παγκόσμια αγορά. Η προώθηση των μαρμάρων αυτών μπορεί να συμβάλει τα μέγιστα στην προώθηση μιας ήπιας εναλλακτικής μορφής ανάδειξης της «βιομηχανικής κληρονομιάς του λίθου» ενταγμένης στο πλαίσιο των αρχών της βιωσιμότητας και όχι της πλήρους εμπορικότητας και της απώλειας του μέτρου.

Σε κάθε περίτπωση δεν αναφερόμαστε σε προσβολή των ήδη θεσμοθετημένων αρχαιολογικών ή γενικότερα προστατευμένων χώρων, αλλά άλλων χώρων που οι λίθοι αυτοί εντοπίζονται και με επαρκές αποθεματικό δυναμικό για την συγκεκριμένη σκοπιμότητα. Κατά την την άποψή μας, μια τέτοια πρωτοβουλία μπορεί να εντάσσεται στα πλαίσια της ΕΠ αξιοποίησης των ΟΠΥ εξυπηρετώντας τουλάχιστον δυο θεματικούς αξονες, της καθεαυτού αξιοποίησης αλλά και της ανάδειξης της μεταλλευτικής κληρονομιάς.

Π. Τζεφέρης

 

Σχετικά Άρθρα