Κύριος πυρήνας της περιήγησης ήταν ο καταπληκτικός αρχαιολογικός χώρος της κοιλάδας της Σούριζας (Φωτό 2), που ανασκάφτηκε από τον αείμνηστο αρχαιολόγο Ε. Κακαβογιάννη, μέσα σε ένα εκπληκτικό πευκόφυτο περιβάλλον του Εθνικού Δρυμού του Σουνίου (Φωτό 3). Παρατηρήσαμε και κατανοήσαμε, χρησιμοποιώντας εποπτικά σχεδιαγράμματα (παρμένα από τη βιβλιογραφία), τον τρόπο λειτουργίας των αρχαίων πλυντηρίων εμπλουτισμού του Αργυρομολυβδούχου μεταλλεύματος (Φωτό 4) και το σύστημα διαχείρισης του νερού με υδατοδεξαμενές (Φωτό 5) και κανάλια συλλογής ομβρίων καθώς επίσης και με την εφαρμογή συστήματος ανακύκλωσης του νερού στα πλυντήρια.
Σε ένα υπέροχο λιθόκτιστο αμφιθεατράκι στη Σούριζα, κάτω από τη σκιά των πεύκων, έγινε συζήτηση για τα γεωλογικά στοιχεία (Φωτό 6, 7), για τον τρόπο εξόρυξης (Φωτο 8, 9), για τον εμπλουτισμό (ΦΩΤΟ 4), για την κατεργασία εκκαμίνευσης και κυπέλλωσης (Φωτό 10), για τα οικονομικά στοιχεία, για τις αρχαίες παραγωγές, για το θεσμό της δουλείας, για το αρχαίο μεταλλευτικό νομικό πλαίσιο, για τη συνεισφορά του μεταλλευτικού Λαυρίου στην νικηφόρο έκβαση των Περσικών πολέμων και στη δημιουργία του Παρθενώνα, για τη νεότερη μεταλλευτική δραστηριότητα του 19ου- 20ου αι., για το “Λαυρεωτικό ζήτημα” καθώς και για τα περιβαλλοντικά προβλήματα που δημιουργήθηκαν από τα απορρίμματα των μεταλλουργικών κατεργασιών του 19ου- 20ου αι..
Κατανοήσαμε ότι το Αρχαίο Μεταλλευτικό Λαύριο ήταν κατά την αρχαία εποχή μία πολύ καλά οργανωμένη ΚΑΘΕΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ και ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ μοναδική παγκοσμίως, που αποτέλεσε το θεμέλιο της βαριάς μεταλλουργικής Βιομηχανίας του Νέο-Ελληνικού κράτους.
Επιστρέφοντας από την κοιλάδα της Σούριζας και μετά από μία στάση ξεκούρασης στο εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας (Φωτό 11 ), πίνοντας καφέ και παρατηρώντας ορυκτά του Λαυρίου (Φωτό 12 ), επισκεφθήκαμε το φυσικό έγκοιλο-δολίνη το “Χάος” (Φωτό 13) και καταλήξαμε στις επιφανειακές και υπόγειες μεταλλευτικές εργασίες γνωστές ως “3ο Χλμ.” (Φωτό 14). Πρόκειται για οξειδωμένο μετάλλευμα που διερευνήθηκε αρχικά από τους αρχαίους μεταλλευτές και στη συνέχεια από τους νεότερους μεταλλευτές κατά την νεότερη μεταλλευτική δραστηριότητα του 19ου -20ου αι. Μείναμε έκπληκτοι από τις δαιδαλώδεις και πολύ μικρών διαστάσεων (Φωτο 15 &16), αρχαίες ερευνητικές μεταλλευτικές στοές που υποδηλώνουν τις σκληρές συνθήκες εργασίας των αρχαίων μεταλλωρύχων στο υπέδαφος του Λαυρίου.
Όλοι εμείς οι “συνταξιδιώτες” κατανοήσαμε την σημαντική αξία του πολιτιστικού αυτού θησαυρού και υπογραμμίσαμε την αναγκαιότητα να εντατικοποιηθούν οι ενέργειες για να δημιουργηθεί ένα οργανωμένο ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ, κατά τα σύγχρονα διεθνή πρότυπα, ώστε να μπορούν να το επισκέπτονται οι έλληνες και οι ξένοι ενδιαφερόμενοι θαυμάζοντας τα ανεκτίμητα αυτά, παγκόσμιας εμβέλειας, μνημεία μεταλλευτικής και μεταλλουργικής τεχνογνωσίας της αρχαίας αλλά και της νεότερης εποχής του 19ου και 20ου αι. και να μπορούν με ασφάλεια να επισκέπτονται ορισμένες επιλεγμένες μεταλλευτικές στοές.