Ρήγμα αποκόλλησης στο Πόρτο Εννιά Λαυρεωτικής: ένας εντυπωσιακός γεώτοποςΗ πρόσφατη δημοσίευσή μας για το Πόρτο Εννιά Λαυρεωτικής, αναφερόταν κυρίως στο Ρήγμα Αποκόλλησης (που συνιστά παράλληλα και ένα εντυπωσιακό γεώτοπο!) που φέρνει σε επαφή τις δύο κύριες Τεκτονικές Ενότητες της Λαυρεωτικής και το οποίο εκτείνεται σε μήκος άνω των 100χλμ. έως τα δυτικά όρια του Αττικο-Κυκλαδικού Μταμορφικού Συμπλέγματος. Το αρθρο αυτό, του συναδέλφου Δρ. Δ. Μπίτζιου, είχε σκοπό με απλό και όσο το δυνατόν εκλαϊκευμένο τρόπο να δείξει πως και πότε δημιουργήθηκε το Ρήγμα Αποκόλλησης , ποιά η σχέση του με τη γεωδυναμική εξέλιξη του Αγαιακού χώρου, ποιά η σημασία του στον σχηματισμό των κοιτασμάτων του Λαυρίου και γιατι αποτελεί έναν ΓΕΩΤΟΠΟ.
Ο περιεχόμενος (αναμορφωμένος μετέπειτα) γεωλογικός χάρτης που δημοσιεύουμε στην αρχή της σελίδας καθώς και κρίσιμες γεωλογικές τομές (στην Πλάκα και στα νότια της Καμάριζας, βλ. Σχ. παρακάτω ) δίνουν με σαφήνεια τη νέα αντίληψη για τη γεωλογία της Λαυρεωτικής.Σε συνέχεια της εργασίας εκείνης, παρουσιάζουμε σήμερα την επιστημονική εργασία του ομότιμου καθηγητή Κοιτασματολογίας ΕΚΠΑ κ. Νικολάου Σκαρπέλη, (Skarpelis, N. 2007: The Lavrion deposit (SE Attica, Greece): Geology, mineralogy and minor elements chemistry. N.Jb.Miner.Abh., 183/3, 227–249), όπου γίνεται τεκμηριωμένη περιγραφή της Γεωλογίας και Κοιτασματολογίας της περιοχής του Λαυρίου. Πρόκειται για εργασία που προέκυψε από συνδυασμό μακράς και επίπονης εργασίας πεδίου στην Αττική (Λαυρεωτική – Πεντέλη – Υμηττός και όχι μόνον στην Λαυρεωτική), στα υπόγεια έργα των μεταλλείων του Λαυρίου και πάντα σε συνδυασμό με εργαστηριακές έρευνες.
Στην εργασία αυτή του καθηγητή Ν. Σκαρπέλη, για πρώτη φορά περιγράφεται η στενή σύνδεση της μεταλλοφορίας με την ύπαρξη και λειτουργία της προαναφερθείσας ζώνης αποκόλλησης καθώς και δευτερευουσών τεκτονικών ασυνεχειών στην κατώτερη Ενότητα.
Loading…
Reload document 
Open in new tab Η επαφή μεταξύ της “Ανώτερης Τεκτονικής Ενότητας” (UTU) και της “Κατώτερης Τεκτονικής Ενότητας” (LTU) είναι τεκτονική. Η επαφή αυτή είχε ερμηνευθεί παλαιότερα ως επωθητική τεκτονική δομή λόγω συμπιεστικών δυνάμεων, ωστόσο η παρούσα μελέτη τεκμηριώνει ότι πρόκειται για μεγάλου μήκους τεκτονικό ρήγμα αποκόλλησης (detachment fault) ήπιας γωνίας κλίσης, το γνωστό Ρήγμα Αποκόλλησης της Λαυρεωτικής που σχετίζεται με τις εφελκυστικές δυνάμεις, που εξασκήθηκαν από την Μειοκαινική περίοδο στον Αγαιακό χώρο. Αρα σε αυτήν πρέπει να κατακυρωθεί η αναγνώριση και ο χαρακτηρισμός της επαφής μεταξύ Ανώτερης και Κατώτερης Ενότητας της Λαυρεωτικής ως ρήγματος αποκόλλησης (detachment fault) – σε αντίθεση με τις τότε επικρατούσες αντιλήψεις περί επωθητικής επιφανείας (βλ. και γεωλογικό χάρτη ΙΓΜΕ).
Η μετέπειτα εργασία των Berger et al. (2012) που αναφέρεται ως τεκμηρίωση και στην πρόσφατη ανάρτησή μας (http://www.oryktosploutos.net/2018/08/blog-post_20.html), απλά επανέλαβε το 2012 όσα ήσαν ήδη γνωστά από το 2007 με μόνο νεώτερο στοιχείο μία νέα ραδιοχρονολόγηση σε γρανιτοειδές της περιοχής Πλάκας (το ίδιο ακριβώς πέτρωμα από την ίδια θέση που είχε αξιοποιηθεί για τη χρονολόγηση του ρήγματος αποκόλλησης από Liati, Skarpelis and Pe-Piper 2009).
[Επιμέλεια: Π. Τζεφέρης]