Η μελέτη των ιδιοτήτων του μαρμάρου κρίνεται πολύ σημαντική για την συμπεριφορά των αρχαίων μνημείων στη φθορά του χρόνου. Μάλιστα είναι δυνατόν ακριβώς από την διαφορετική αυτή συμπεριφορά να οδηγηθούμε σε ανίχνευση της προέλευσης του μαρμάρου.
Μεταξύ 445-440 π.Χ. φιλοτεχνείται η δυτική ζωφόρος. Ανάμεσα στο 435 και το 430 π.Χ. χρονολογούνται η ανατολική ζωφόρος, το δυτικό αέτωμα και η διαμόρφωση του εσωτερικού με περαιτέρω αλλαγές στο αρχικό σχέδιο. Το 421 π.Χ. τοποθετούνται η σίμη, τα ακρωτήρια και το λατρευτικό σύμπλεγμα του Ηφαίστου και της Αθηνάς, οπότε πρέπει να ολοκληρώνεται και η στέγη του ναού.
Τα επίσημα εγκαίνια έγιναν το 416/5 π.Χ. Ο πιθανότερος λόγος που διάρκεσαν τόσο πολύ οι εργασίες στο ναό του Ηφαίστου είναι ότι με το οικοδομικό πρόγραμμα του Περικλή δόθηκε προτεραιότητα στον Παρθενώνα, από το 447 π.Χ., και στο ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, από το 444 π.Χ.
Ο ναός του Ηφαίστου κατασκευάσθηκε από πεντελικό μάρμαρο, αλλά για τον γλυπτό
διάκοσμο προτιμήθηκε νησιωτικό μάρμαρο . Στις περιγραφές της Αμερικανικής Αρχαιολογικής Σχολής θραυσμάτων από τον γλυπτό διάκοσμο του Ηφαιστείου το μάρμαρο προσδιορίζεται ρητά ως παριανό (www.agathe.gr) .
Στις φωτο φαίνεται τμήμα της ζωφόρου στη δυτική πλευρά του ναού που απεικονίζει μάχη Λαπιθών και Κενταύρων. Διακρίνεται η σχιστότητα του επιστυλίου από πεντελικό μάρμαρο, αλλά και η απουσία σχιστότητας στη ζωφόρο που σμιλεύτηκε σε παριανό μάρμαρο. Στην κάτω φωτογραφία φαίνονται σε λεπτομέρεια δύο Κένταυροι που σφυροκοπούν τον Λαπίθη Καινέα για να τον σφηνώσουν στο έδαφος. Εδώ, στο παριανό μάρμαρο, είναι εντυπωσιακή επίσης η απουσία μαύρης κρούστας.
Αντίθετα, όπως προκύπτει από τη σχετική βιβλιογραφία*, τα γλυπτά της δυτικής ζωφόρου του Παρθενώνα, που έχουν λαξευτεί σε πεντελικό μάρμαρο παρά την σχετικά καλή συμπεριφορά τους μετά από δυόμισι χιλιετίες έκθεσης στους φυσικούς παράγοντες διάβρωσης και στην έντονη περιβαλλοντική δοκιμασία, προσβλήθηκαν σοβαρά από επικαθίσεις ατμοσφαιρικών ρύπων.Από την άλλη πλευρά, η υπεροχή του παριανού μαρμάρου έναντι του πεντελικού, χάρις στα ιστολογικά του χαρακτηριστικά του, είναι σαφής*.