[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Petros]
Εκτός από τα λευκά μάρμαρα στην Ελλάδα (Πεντέλης, Θάσου, Πάρου, Νάξου κλπ) εξορύσσονταν κατά την αρχαιότητα και πολλά έγχρωμα (κόκκινα, πράσινα, γκρίζα, µαύρα, πολύχρωμα κ.α.), τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή και διακόσμηση οικοδομημάτων και έργων τέχνης της προχριστιανικής, της Ρωμαϊκής αλλά και της Βυζαντινής και μεταβυζαντινής περιόδου.
Ο πρασινωπός «κροκεάτης λίθος» (Lapis lacedaemonius ή κατά τους Ρωμαίους porfido verde antico), το κοκκινωπό (Rosso) και μαύρο (Nero) μάρμαρο του Ταινάρου και της Μάνης, ο «πράσινος Θεσσαλικός λίθος» (οφειτοασβεστίτης Χασάμπαλης ή Lapis Thessalium), το μάρμαρο Καρύστου (Marmo caristium ή «Καρυστία λίθος») και το πράσινο μάρμαρο Cipollino verde antico νοτίου Εύβοιας, το μαύρο μάρμαρο της Χίου (Marmor chium ή και Bigio antico) , το πολύχρωμο Σκυριανό (Breccia fantacia, marmor scyreticum), το μάρμαρο της Ερέτριας (marmor chalcidicum) και το μάρμαρο verde antico της Τήνου, ήταν από τα γνωστότερα μάρμαρα στην αρχαιότητα.
