Η παραδοσιακή προσέγγιση για τη βελτιστοποίηση των αποτελεσμάτων της εξόρυξης με χρήση εκρηκτικών (ανατίναξη), εστιάζει στην ελαχιστοποίηση του κόστους ανά τόνο εξορυγμένου υλικού και αγνοεί την επίδραση των αποτελεσμάτων της ανατίναξης σε διεργασίες που ακολουθούν, όπως φόρτωση & μεταφορά – θραύση & ταξινόμηση κλπ, αλλά και σε άλλες κρίσιμες παραμέτρους όπως το βαθμό αποδέσμευσης. Επίσης, συνήθως δεν λαμβάνει υπόψη την αξία του τελικού προϊόντος.
Στο συνημμένο άρθρο από τον συνάδελφο Λ. Καζάκο, παρουσιάζεται μια διαφορετική προσέγγιση (ολιστική) στο πρόβλημα της βελτιστοποίησης, μέσα από παρουσίαση συγκεκριμένου παραδείγματος.
Loading…
Reload document 
Open in new tab Από την παρουσίαση αποδεικνύεται ότι :
- η ελαχιστοποίηση του κόστους εξόρυξης δεν οδηγεί σε βέλτιστη λύση
- για να επιτευχθεί η βέλτιστη λύση, είναι απαραίτητο να γίνει κατανοητή η επίδραση των επιμέρους διαδικασιών μεταξύ τους
- η παραδοσιακή προσέγγιση δεν μπορεί να οδηγήσει σε μεγιστοποίηση των κερδών της εκμετάλλευσης, που είναι ο κύριος στόχος κάθε μεταλλευτικής επιχείρησης, αφού δεν υπάρχει καν η ιδέα της αύξησης του κόστους μιας επιμέρους διαδικασίας ώστε να αυξηθεί η συνολική κερδοφορία
- το κόστος για ορισμένες διαδικασίες πρέπει να αυξηθεί, ώστε τελικά να μειωθεί το συνολικό κόστος ή/και να αυξηθούν τα έσοδα της εκμετάλλευσης.
Το συμπέρασμα είναι ότι η ολιστική προσέγγιση είναι η πλέον κατάλληλη για την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων κάθε μεταλλευτικής εκμετάλλευσης. Η βελτίωση της διάτρησης και η χρήση καλής ποιότητας εκρηκτικών δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως κέντρα κόστους που πρέπει να ελαχιστοποιηθούν, αλλά ως επένδυση.
Η μείωση του κόστους της εξόρυξης δεν οδηγεί κατ’ ανάγκη στο βέλτιστο αποτέλεσμα. Στην ολιστική προσέγγιση κάθε επιμέρους διαδικασία βελτιστοποιείται με την προσεκτική εξέταση των επιπτώσεων της τόσο στο κόστος όλων των διεργασιών που ακολουθούν, αλλά και στη συνολική κερδοφορία.
[Επιμέλεια: Π. Τζεφέρης]