ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΕΣΥΠ. ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Oι BRICS και οι Ελληνικοί Υδρογονάνθρακες (ΙΙ)

Β) Σε αντίθεση με τις Ρώσικες πετρελαϊκές, οι τρεις εταιρείες του Κινεζικού κράτους, China National Offshore Oil Corporation (CNOOC), China National Petroleum Corporation ( CNPC) και Chinese Petroleum&Chemical Corporation (Sinopec), δεν στερούνται ίδιων χρηματικών πόρων και προσβάσεων σε επενδυτικά κεφάλαια. Αυτό που τους έλειπε, είναι η τεχνογνωσία και η εις βάθος εμπειρία της offshore εξερεύνησης/παραγωγής.

Προς αντιμετώπιση αυτού του κενού, οι Κινέζοι, εδώ και μια δεκαετία αποφάσισαν να αποκτήσουν, τις γνώσεις που χρειάζονται μέσω συνεργασιών με διάφορες Δυτικές πετρελαϊκές, τόσο μεσαίας κλίμακας μεγέθους όπως και με τις μεγάλες “super-majors”. Φρόντιζαν όμως πάντα οι εξερευνητικές αυτές συνεργασίες να πραγματοποιούνται μακριά από τα πλούσια υποσχόμενα κοιτάσματα στην δική τους θάλασσα της Νότιας Κίνας και άλλων γειτονικών εκτάσεων που θεωρούν ότι τους ανήκουν Κοιτάσματα στην εκμετάλλευση των οποίων στοχεύουν να έχουν τον κυρίαρχο επιχειρησιακό και εμπορικό λόγο στο πλήθος των προτάσεων σύμπραξης που ήδη τους είχαν προταθεί από μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες της Δύσης (Anadarko, Chevron, BP, Shell, κ.α),.. αν και τους τελευταίους μήνες, λόγω της απότομης πτώσης των τιμών του αργού, κάποιες αποσύρουν τις προτάσεις τους.

Οι Κινέζικες εταιρείες, κυρίως οι CNOOC και Sinopec που είναι και οι πιο δραστήριες στις οffshore δουλειές, δεν ενδιαφέρονται να συμμετέχουν σε παρθένα εξερευνητικά (δηλαδή frontier) πεδία (με κάποιες σχετικά πρόσφατες εξαιρέσεις σε μερικά παράκτια οικόπεδα της Κολομβίας και του Εκουαδόρ).

Την τελευταία περίπου πενταετία, οι Κινέζοι έχοντας αποκομίσει πλέον τις βασικές offshore γνώσεις και εμπειρίες, που συνεχώς εμπλουτίζουν, άρχισαν, μαζί με την εκπαίδευση τεχνικών στελεχών, να κατασκευάζουν τα αναγκαία ειδικά εκείνα εργαλεία (μαζί με τον κατά περίπτωση αναγκαίο προχωρημένο λογισμικό) που χρησιμοποιούνται σε όλη την τροφική αλυσίδα των διαδικασιών του κλάδου της θαλάσσιας πετρελαϊκής εξερεύνησης/ παραγωγής. Η πολυσχιδής και συνολική αυτή ενασχόληση με offshore δραστηριότητες ήδη αρχίζει, αχνά μεν, να αποδίδει καρπούς. Η πρώτη αυτόνομη Κινεζική προσπάθεια ολοκληρωμένου εντοπισμού, εξερεύνησης και εξόρυξης υδρογονανθράκων από υπεράκτιο θαλάσσιο πεδίο, στέφθηκε με επιτυχία μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο με επιβεβαίωση εκμεταλλεύσιμης ποσότητος φυσικού αερίου της τάξεως των 100 δισ. κυβικών μέτρων στο κοίτασμα Lingshui 17-2… φυσικά στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι Κινέζοι θα απωλέσουν την μέχρις σήμερα εξωστρέφεια των πετρελαϊκών τους δραστηριοτήτων στις θάλασσες.

Μέσα λοιπόν σε αυτό το γίγνεσθαι, είναι εξαιρετικά αμφίβολο να επιδείξουν οι Κινέζικες πετρελαϊκές εταιρείες ενδιαφέρον για αυτόνομη συμμετοχή στα ελάχιστα μελετημένα, γεωλογικά σύνθετα και σχεδόν παρθένα υδρογονανθρακικά πεδία των Ελληνικών θαλασσών. Αφενός, δεν είναι ακόμα έτοιμες να ρισκάρουν κεφάλαια, ανθρωποώρες και γνώσεις στα βαθιά ή πολύ βαθιά νερά της πλειοψηφία των πεδίων αυτών, ιδιαίτερα κάτω από τις εξαιρετικά αυστηρούς όρους περιβαλλοντικής προστασίας της ΕΕ που διέπουν τις εργασίες αυτές. Αφετέρου, οι προτεραιότητες τους τώρα είναι αλλού, στις θάλασσες πέριξ της Κίνας με τα προσδοκόμενα δισ. βαρέλια πετρελαίου και τρισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, αλλά και στα ομόλογα μεγάλα θαλάσσια αποθέματα της Ρωσικής Αρκτικής (ιδίως όσον αφορά το φυσικό αέριο) με τα οποία στοχεύουν στο μέλλον να προμηθεύουν και μ’ αυτά την χώρα τους βάσει των μακροπρόθεσμων (διάρκειας 35 χρόνων) ενεργειακών συμφωνιών μαμούθ που υπογράφησαν μόλις στις αρχές του 2014 μεταξύ της Κίνας και της Ρωσίας.

Ενδεχομένως είναι δυνατόν να εμφανισθούν οι Κινέζοι εάν υπάρξει πιθανότητα σύμπραξης σε consortium με Δυτικές εταιρείες, περίπτωση όμως που δεν είναι προς το παρόν, καθόλου ορατή. Μόνες του όμως, δεν θα αφήσουν, με άλλα λόγια, τον γάμο να πάνε για πουρνάρια…

Γ) Δεν μπορούμε να πούμε σήμερα πολλά πράγματα για την κρατική Petrobras. Χωρίς αντίρρηση πρόκειται για μια από τις κορυφαίες, αν όχι η κορυφαία παγκοσμίως πετρελαϊκή εταιρεία, ως προς την ικανότητα διεξαγωγής υπερβαθέων (ultra deepwater) εξερευνήσεων. Εχει συμμετάσχει στο παρελθόν σε δύσκολες τέτοιες εργασίες σε πολλές “frontier” offshore περιοχές του πλανήτη. Επιπλέον, κατέχει σχεδόν μοναδική εμπειρία στην πολύ απαιτητική σύνθετη εξερεύνηση και εξόρυξη πλουσιωτάτων κοιτασμάτων που βρίσκονται κάτω από σχεδόν αδιαπέραστα προ-αλάτια (pre-salt) γεωλογικά στρώματα, κείμενα σε λεκάνες 4/5,000 μ υπό των πολύ βαθειών Βραζιλάνικων νερών στα εξωχώρια πεδία της χώρας στον Ατλαντικό.

Παρά ταύτα, η εταιρεία δεν διάγει σήμερα τις καλύτερες των ημερών. Αντιμέτωπη με μια όλο και πιο δαιδαλώδη Βραζιλιάνικη γραφειοκρατία, που την φορτώνει συνεχώς με νέα ρυθμιστικά εμπόδια, με μια σπάταλη κομματικής και πελατειακής προέλευσης διαχείριση, στην πραγματικότητα σχεδόν καταρρέει, μη δυνάμενη να προσελκύσει σοβαρούς επενδυτές προκειμένου να αναπτύξει, ακόμη και να συντηρήσει τα πολλά ημιτελή της παραγωγικά θαλάσσια οικόπεδα και εγκαταστάσεις.

Και σαν κερασάκι στην τούρτα, ήρθε η πρόσφατη ραγδαία και απότομη πτώση των τιμών του αργού, προκαλώντας νέες συμφορές στις ήδη υπάρχουσες. Ηδη, με υπόδικους δεκάδες ανώτερων στελεχών της να αντιμετωπίζουν κατηγορίες διαφοράς, μόλις την περασμένη εβδομάδα ανακοινώθηκε καθίζηση της καθαρής παρούσας αξίας της εταιρείας (impairment) κατά περίπου $15 δισ., ενώ η χρήση 2014 καταγράφει ζημία $7 δισ., εκ των οποίων τα $2 δισ. οφείλονται σε πρακτικές διαφθοράς (μίζες, υπερτιμολογήσεις, κτλ)!

Με τέτοιες συνθήκες είναι δύσκολο να φαντασθεί κανείς πως η Petrobras θα έχει το παραμικρό ενδιαφέρον να ασχοληθεί με το τι κείται στους Ελληνικους βυθούς. Πρώτο και επιτακτικό της μέλημα σήμερα, δεν είναι άλλο από το να προσπαθήσει να βάλει κάποια τάξη στα του οίκου της. Τίποτε άλλο.

Ας κρατάμε λοιπόν πολύ μικρό καλάθι προσδοκιών σχετικά με τις προσκλήσεις της κυβέρνησης προς τις Ρώσικες, Κινέζικες και Βραζιλιάνικες εταιρείες να βοηθήσουν με την συμμετοχή τους, στην κατά τα φαινόμενα χωλαίνουσας ελκυστικότητας προσπάθεια ανεύρευσης και αξιοποίησης υδρογονανθράκων στις Ελληνικές θάλασσες. Είτε άλλες δεν μπορούν… είτε άλλες δεν θέλουν.

Ετσι, η μέχρι στιγμής διαφαινόμενη απροθυμία να προσέλθουν Δυτικές ιδιωτικές εταιρείες πετρελαίου στο κάλεσμα του Γύρου Παραχωρήσεων του Ιουλίου, δεν θεραπεύεται με ιδεοληπτικά χρωματισμένα ματζούνια περί συνδρομής εταιρειών των BRICS. Τα αίτια της, ναι μεν οφείλονται εν μέρει στην πολύ φειδωλή πλέον ανταπόκριση της παγκόσμιας βιομηχανίας εξερεύνησης νέων πεδίων, λόγω της πτώσης των διεθνών τιμών του αργού. Αλλά οφείλονται εξ΄ίσου, -αν όχι περισσότερο- σε όλες εκείνες τις ίδιες αιτίες που κάνουν την Ελλάδα μια μη επενδύσιμη χώρα για σχεδόν όλους τους κλάδους της οικονομίας.

* Οι απόψεις είναι του συγγραφέως και μόνον. Ο κ. Σταύρος Πετρολέκας είναι Ιδιώτης επενδυτής (private investor) στον κλαδο του διεθνούς Upstream

Πηγή:www.capital.gr

Oι BRICS και οι Ελληνικοί Υδρογονάνθρακες (Ι)

Σχετικά Άρθρα