ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ/ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ

Ν. 4262/2014 (ΦΕΚ A 114/2014) Απλούστευση της αδειοδότησης

N.4262 ΝΟΜΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 4262… by PETROS TZEFERIS on Scribd


Πρόκειται για τον νέο νόμο του Υπουργείου Ανάπτυξης «Απλούστευση της αδειοδότησης για την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας», ο οποίος καθορίζει το νέο θεσμικό πλαίσιο για την άσκηση των οικονομικών δραστηριοτήτων και την αδειοδότηση λειτουργίας των επιχειρήσεων. Οι έλεγχοι μετατίθενται από το στάδιο πριν την έναρξη της δραστηριότητας στο στάδιο μετά  την έναρξη λειτουργίας και δεν πραγματοποιούνται μόνο από κρατικές υπηρεσίες αλλά και από ιδιωτικούς φορείς αξιολόγησης.

Σε πρώτη φάση αφορά τις οικονομικές δραστηριότητες που περιλαμβάνονται στα Παραρτήματα της Υ.Α. ΥΠΕΚΑ με αριθ. 1958/2012 (ΦΕΚ Β’ 21) «Κατάταξη δημοσίων και ιδιωτικών έργων και δραστηριοτήτων σε κατηγορίες και υποκατηγορίες σύμφωνα με το άρθρο 1 παράγραφος 4 του Ν. 4014/21.9.11 (ΦΕΚ 209/Α/2011)» και τα Καταστήματα Υγειονομικού Ενδιαφέροντος, ενώ προβλέπεται η υπαγωγή και άλλων δραστηριοτήτων με κοινές υπουργικές αποφάσεις.

Μεταξύ αυτών και η εξορυκτική δραστηριότητα (5η ομάδα, παράρτημα V), παρά την διαφορετική άποψη της αρμόδιας υπηρεσίας:

Τα μεταλλεία και τα λατομεία δεν είναι περίπτερα και καταστήματα λιανικής!

Σε πρώτη ανάγνωση, ο νόμος αυτός μπορεί να χαρακτηριστεί ως εκσυγχρονιστικός, καθόσον (υπερ) απλουστεύει τις διαδικασίες άσκησης της οικονομικής δραστηριότητας και ελαχιστοποιεί τις παρεμβάσεις και τους περιορισμούς από την Διοίκηση.

Σε δεύτερη όμως ανάγνωση, λαμβάνοντας υπόψη τις υπάρχουσες παθογένειες της χώρας μας, τουλάχιστον στον δικό μας κλάδο, προκύπτουν προβληματισμοί, όπως:

  • Πώς μπορούν να αδειοδοτηθούν στο σύνολό τους οι εξορυκτικές επιχειρήσεις με μια υπεύθυνη δήλωση αυτοσυμμόρφωσης προς κάποιους «γενικούς όρους λειτουργίας» ή  κάποια «ελάχιστα πρότυπα». Και ποιά θα είναι αυτά; Την ίδια στιγμή που δεν μπορούμε να αδειοδοτήσουμε ένα μεταλλείο χρυσού με την δέσμευση ότι θα εφαρμοστούν “κατά γράμμα” εφτά (7) οδηγίες της ευρωπαϊκής ένωσης (Oδηγίες 97/11 και 2011/92, 92/43/ΕΟΚ και 2009/147/ΕΟΚ,   IPPC , 2006/21/ΕΚ και BREF, seveso II κλπ),  φιλοδοξούμε να πετύχουμε με ένα νομοθέτημα άλμα στο άλλο άκρο δηλ. να αδειοδοτούμε κάθε εξορυκτική δραστηριότητα μέσα σε μια μέρα!
  • Πώς μπορεί να περιοριστεί ο χρόνος διεκπεραίωσης  της αδειοδότησης όταν ο νόμος ξεκαθαρίζει ότι «Οι διατάξεις του παρόντος νόμου δεν επηρεάζουν σε τίποτα τις διατάξεις περί περιβαλλοντικής αδειοδότησης έργων και δραστηριοτήτων» δηλ. η περιβαλλοντική αδειοδότηση δεν θίγεται (άθρρο 1 παρ. 5). Και όταν φυσικά ειναι γνωστό ότι αυτή η αδειοδότηση καταλαμβάνει κατά τεκμήριο το 80% του συνολικού χρόνου αδειοδότησης! Δείτε εδώ:  Η ex post αξιολόγηση του Ν.4014/2011 και η υπέρβαση των θεσμικών χρόνων
  • Πως θα διασφαλιστούν οι εξορυκτικές επιχειρήσεις (ειδικά οι μικρές) όταν έχοντας επενδύσει σημαντικά κεφάλαια χωρίς να ελεγχθούν κατά την αδειοδότηση, καθίστανται “έρμαια” στον πρώτο (και μάλιστα ιδιώτη) ελεγκτή που θα κληθεί να ελέγξει εκ των υστέρων την εφαρμογή των προτύπων;
  • Γιατί (και με ποιές προϋποθέσεις) θα πρέπει η εξορυκτική δραστηριότητα να μπεί στη διαδικασία του άρθρου 7, δηλ. στις δραστηροότητες που θα συμπεριληφθούν σε Προεδρικό Διάταγμα περί εξαίρεσης λόγω κινδύνων που αφορούν το δημόσιο συμφέρον και μάλιστα με τον γενικόλογο ορισμό που δίνεται στην παράγραφο 2 του ίδίου άρθρου: «Κίνδυνος για το δημόσιο συμφέρον υπάρχει όταν συγκεκριμένη οικονομική δραστηριότητα κατά αντικειμενική κρίση και με βάση τις υπάρχουσες επιστημονικές και τεχνικές γνώσεις προκαλεί συγκεκριμένο κίνδυνο σε συγκεκριμένο δημόσιο συμφέρον». Την ίδια στιγμή που η δραστηριότηα των ΑΠΕ εξαιρέθηκε από τον νόμο (χωρίς σχόλιο).

Και κάτι ακόμη. Στο άρθρο 43 του νόμου, στις παραγράφους 3 και 4, έχει ενσωματωθεί τροπολογία που αφορά α) Εξομείωση του τρόπου υπολογισμού των μισθωμάτων που καταβάλουν οι λατομικές επιχειρήσεις για τα αδρανή υλικά που εξορύσσονται ως παραπροϊόντα, με τα αντίστοιχα μισθώματα λατομείων αδρανών υλικών του νομού ή της περιφέρειας (παράγραφος 3) και β) την κατάργηση των άρθρων 85Α, 85Β και 85Γ του Ν.Δ. 210/1973 «Περί Μεταλλευτικού Κώδικος» (παράγραφος 4).

Για την πρώτη περίπτωση έχουμε ήδη σχολιάσει εδώ , ενώ για την δεύτερη η οποία αφορά την βούληση του νομοθέτη για κάθετη αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου με εγχώρια μεταλλουργία (άρθρο 85 ΜΚ), υπάρχει πληθώρα προβληματισμών εδώ  και εδώ.

[του Πέτρου Τζεφέρη] [by tzeferis Petros]
.

Σχετικά Άρθρα