Χρήστος Γ. Παπαγεωργίου (*), Χρήστος Ι. Κολοβός (**)
Είδαμε το τελευταίο διάστημα να δημοσιεύονται απόψεις ότι «ο λιγνίτης τελειώνει» ή «δεν έχουμε αποθέματα» ή ότι «η ποιότητα του λιγνίτη είναι πιο φτωχή». Πουθενά δεν είδαμε αυτές οι απόψεις να συνοδεύονται από την ανάλογη τεκμηρίωση. Αντίθετα, είδαμε να συνοδεύονται από προτάσεις να πάμε σε ΑΠΕ ή σε λιθάνθρακα. Τα πράγματα είναι απλά, καλό είναι όσοι δημοσιεύουν απόψεις να τις τεκμηριώνουν κιόλας.
Μύθος πρώτος: έχει χαλάσει η ποιότητα του λιγνίτη.
Τα μεγάλα κοιτάσματα λιγνίτη της Δυτικής Μακεδονίας, στα οποία έχει στηριχτεί η ανάπτυξη της χώρας τα τελευταία 60 χρόνια, σχηματίστηκαν σε ενιαίο γεωλογικό χώρο και χρόνο. Οι συνθήκες δημιουργίας ήταν παντού ίδιες ή σχεδόν ίδιες, ενώ τα γεωλογικά ρήγματα, που δημιουργήθηκαν αργότερα, επηρέασαν τη μορφή του κοιτάσματος, τη θέση του ως προς τη φυσική επιφάνεια αλλά όχι την ποιότητα.
Η εκμετάλλευση ξεκίνησε απ’ τα πιο ευνοϊκά κοιτάσματα, δηλ. από τα πλησιέστερα προς την επιφάνεια του φυσικού εδάφους τμήματα του κοιτάσματος και σταδιακά προχωρεί σε μεγαλύτερα βάθη. Το ίδιο συμβαίνει σε όλα τα μεταλλεύματα παντού στον κόσμο, η Ελλάδα ή ο λιγνίτης δεν αποτελεί εξαίρεση. Αν λοιπόν έχει χαλάσει η ποιότητα του λιγνίτη που καίγεται στους Ατμοηλεκτρικούς σταθμούς (ΑΗΣ), γι’ αυτό ο μόνος που δεν ευθύνεται είναι ο λιγνίτης, ευθύνονται σαφώς οι άνθρωποι.
Όταν ξεκίνησε η εκμετάλλευση του λιγνίτη στα μεγάλα ορυχεία, ξεκίνησε με συγκεκριμένη τεχνολογία, τους ειδικούς μεγάλους καδοφόρους εκσκαφείς, όπως γίνεται στα αντίστοιχα γερμανικά κοιτάσματα και σε πολλές άλλες χώρες στον κόσμο.
Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, η ποσότητα λιγνίτη που εξορύσσεται με καδοφόρους εκσκαφείς συνεχώς μειώνεται (το 2000 ήταν το 100% της τροφοδοσίας των ΑΗΣ, ενώ το 2013 μόλις το 60%), λόγω της μη πλήρους επάνδρωσης και της μειούμενης αξιοποίησης των καδοφόρων εκσκαφέων. Παράλληλα, αυξάνεται αντίστοιχα η ποσότητα λιγνίτη που εξορύσσεται με άλλα μηχανήματα, τις λεγόμενες «τσάπες», τα οποία δεν είναι σήμερα τα πλέον κατάλληλα για τα συγκεκριμένα κοιτάσματα, παρά μόνο για πολύ μικρούς ρυθμούς εκμετάλλευσης. Ορυχεία ΔΕΗ Εξόρυξη λιγνίτη με τσάπες
Τα ελληνικά κοιτάσματα λιγνίτη είναι κατά κανόνα πολυστρωματικά, αποτελούνται δηλ. από εναλλαγές στρωμάτων λιγνίτη με άγονα. Για να γίνει σωστά η εξόρυξη πρέπει να γίνει με διαχωρισμό των στρωμάτων του λιγνίτη από τα άγονα. Αυτό είναι που δεν γίνεται σωστά τα τελευταία χρόνια, μόνο και μόνο επειδή ο λιγνίτης δεν εξορύσσεται πια με τον κατάλληλο εξοπλισμό, με τον κατάλληλο τρόπο: σύμφωνα με μετρήσεις, η χειροτέρευση της ποιότητας (μείωση του θερμιδικού περιεχόμενου) μπορεί με τον τρόπο αυτό να φθάσει και το 45%.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα του μη ορθού τρόπου εξόρυξης, που εφαρμόζεται όλο και περισσότερο τα τελευταία 8 χρόνια, μπορεί εύκολα να βρει κανείς στο διαδίκτυο. Δεν είναι συνεπώς ορθολογικό να καταστρατηγούνται οι αρχές της σωστής και αποδοτικής εκλεκτικής εξόρυξης με μη κατάλληλα μηχανήματα, κι έπειτα να φορτώνουμε τα προβλήματα στη χαμηλή ποιότητα του εξορυσσόμενου λιγνίτη. Σημειώνεται ότι πιο χαμηλή ποιότητα λιγνίτη τροφοδοσίας των ΑΗΣ σημαίνει απώλειες στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και ότι απαιτείται μεγαλύτερη ποσότητα λιγνίτη για την παραγωγή μιας κιλοβατώρας.
Για όσους ανησυχούν ότι η χαμηλή ποιότητα δεν θα είναι εκμεταλλεύσιμη, θυμίζουμε ότι επί 45 χρόνια εκμεταλλευόμαστε τον πολύ φτωχής ποιότητας λιγνίτη στη Μεγαλόπολη.
(*) Μηχανικός Μεταλλείων – Μεταλλουργός Μηχανικός ΕΜΠ, τ.Διευθυντής Λιγνιτικού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας ΔΕΗ ΑΕ
(**) Μηχανικός Μεταλλείων – Μεταλλουργός Μηχανικός ΕΜΠ, Διδάκτωρ Μηχανικός ΕΜΠ στην Τεχνολογία Εκμετάλλευσης Υπαίθριων Λιγνιτωρυχείων