ΑΡΘΡΑΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑ

Ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ: ενιαία, αδιαίρετη και καθετοποιημένη! (I)

[του Καθ. Χαρ.Τσουτρέλη, αντιπροέδρου της ΛΑΡΚΟ, συνέντευξη στην Οικονομική Επιθεώρηση]

1. Ηταν λάθος που η Λάρκο εντάχθηκε στο ίδιο πολιτικό πλαίσιο με τις ΕΑΣ και ΕΛΒΟ;

Η ΛΑΡΚΟ, μια μεταλλευτική και μεταλλουργική εταιρεία, που αξιοποιεί εγχώρια πτωχά σιδηρονικελιούχα λατεριτικά μεταλλεύματα για παραγωγή ενός εξαγώγιμου κατά 100% σιδηρονικελιούχου κράματος, διαφοροποιείται σε κάθε παραγωγική βαθμίδα της σε σχέση προς εκείνες της ΕΑΣ και ΕΛΒΟ. Η εκμετάλλευση ενός μεταλλείου για παραγωγή πρώτης ύλης και η ακολουθούμενη πρωτογενής μεταλλουργική επεξεργασία συνιστούν μεν βιομηχανικές δραστηριότητες όπως της ΕΑΣ και της ΕΛΒΟ αλλά μέχρις εκεί φθάνει η μεταξύ τους σχέση. Οι σκοποί που εξυπηρετούν, η αναγκαιότητα  ύπαρξης τους υπό τον έλεγχο του κράτους και άλλοι λόγοι διαφοροποιούν κάθε προσπάθεια ένταξή τους στο ίδιο καλάθι με την ΛΑΡΚΟ κατά την φάση ιδιωτικοποίησής τους. Ήδη η πολιτική ηγεσία της χώρας έχει αντιληφθεί τις μεταξύ τους διαφορές και έχει προσαρμόσει ανάλογα τα επόμενα βήματά της για την επίτευξη των υποχρεώσεων, που έχουν αναληφθεί ακολουθώντας όμως διαφορετική πορεία.

2. Τί μοντέλο ιδιωτικοποίησης εισηγείται η ΛΑΡΚΟ προς την κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ; 

 
Η εισήγησή μας προς το ΤΑΙΠΕΔ είναι να προχωρήσει προσεκτικά και με σίγουρα βήματα η ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ ως ενιαίας και αδιαίρετης καθετοποιημένης μεταλλευτικής και μεταλλουργικής επιχείρησης με στόχο να  διασφαλισθεί η βιώσιμη λειτουργία των δυο άρρηκτα συνδεδεμένων μεταξύ  τους δραστηριοτήτων της με διατήρηση των θέσεων εργασίας, που επιβάλλουν τα αντικείμενα δραστηριότητάς της. Η  εικόνα, που έχει σήμερα το ευρύ κοινό για την ΛΑΡΚΟ ως μια προβληματική εταιρεία μπορεί να αλλάξει με την πάροδο του χρόνου, γιατί διαθέτει στο οπλοστάσιο της όλα τα απαραίτητα εφόδια, εφόσον επιλυθεί το θέμα του  κόστους της ηλεκτρικής ενέργειας και ρυθμιστούν θέματα του παρελθόντος, για να μπορεί να μετασχηματισθεί σε μια κερδοφόρα επιχείρηση στα χέρια ενός ικανού επενδυτή που διαθέτει τα απαραίτητα κεφάλαια, αγωνιστική διάθεση και υπομονή για την επίτευξη των στόχων του.
3. Θεωρείτε ότι θα υπάρξει ενδιαφέρον για μια εταιρεία από υποψήφιους επενδυτές; 

Σε μια προηγούμενη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης πριν λίγα χρόνια είχε εκδηλωθεί επίσημο επενδυτικό ενδιαφέρον από 9 εταιρείες και ανεπίσημα από άλλες 3. Πρέπει και σήμερα να αναμένουμε ότι παρά το ακατάλληλο οικονομικό  περιβάλλον θα υπάρξει ενδιαφέρον από το εξωτερικό και πιθανόν και από το εσωτερικό αλλά εκείνο που φοβούμαι είναι ότι το τίμημα θα είναι κατώτερο της πραγματικής αξίας της ΛΑΡΚΟ. Ο νέος ιδιοκτήτης, οφείλει να αντιληφθεί όλα τα εμφανή αλλά και αφανή  παραγωγικά στοιχεία, που διαθέτει η ΛΑΡΚΟ. Ο εντοπισμός αυτών αλλά και η προβολή τους σήμερα από την εταιρεία θα αποβεί προς όφελος τόσο του ίδιου όσο και του ελληνικού Δημοσίου.

4. Τί θα συνέβαινε στη διεθνή τιμή του νικελίου στην ακραία περίπτωση που η ΛΑΡΚΟ έκλεινε; Μικρή μόνον επίδραση θα είχε στην διεθνή τιμή του νικελίου, που καθορίζεται καθημερινά στο Χρηματιστήριο Μετάλλων του Λονδίνου (London Metal Exchange), διότι σήμερα υπάρχει πλεονάζον δυναμικό παραγωγής νικελίου παγκοσμίως μετά την αιχμή ζητήσεως του 2007, που έφθασε μέχρι τις 53.000 $/t, που έφερε νέους παραγωγούς στο προσκήνιο έναντι σημερινής 14.000 $/t.Οι υψηλές τότε τιμές ενεθάρρυναν επενδύσεις σε κοιτάσματα νικελίου και μεγάλες εταιρείες έδωσαν προτεραιότητα στην αξιοποίησή τους με αποτέλεσμα σήμερα το τμήμα αυτό της δραστηριότητας τους να είναι ζημιογόνο και όλοι να αναμένουν μια ανάκαμψη των τιμών τουλάχιστον στο επίπεδο των 18.000-20.000 $/t.

Η ιδιομορφία της ΛΑΡΚΟ προέρχεται από το γεγονός ότι το εμπορεύσιμο προϊόν της δεν είναι το νικέλιο αλλά κράμα του περιεκτικότητας 20% σε νικέλιο και  80% σε πρωτογενή σίδηρο. Αυτό διατίθεται σε 4-5 σταθερούς παραδοσιακούς πελάτες της ΛΑΡΚΟ εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που από ετών έχουν προσαρμόσει ανάλογα τις παραγωγικές τους διαδικασίες στην επεξεργασία του υπόψη κράματος. Στους πελάτες αυτούς τυχόν «ξαφνικός θάνατος της ΛΑΡΚΟ» θα έχει επιπτώσεις αλλά και πάλι όχι αξεπέραστες, αφού μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα βρουν λύση και θα επέλθει ηρεμία..
Σημαντική όμως ζημιά θα προκληθεί στην Εθνική Οικονομία, που θα απωλέσει ένα καθημερινό έσοδο εκ του εξωτερικού 800.000 € (ισοδύναμο εκείνου που δαπανούν 1300 τουρίστες σε μια εβδομάδα), καθώς και απώλεια 1500 παραγωγικών θέσεων εργασίας από τις οποίες το 95% δραστηριοποιείται στην ύπαιθρο (Καστοριά, Κεντρική Εύβοια, Φθιώτιδα). Θα υπάρξουν επίσης και παράπλευρες επιπτώσεις γιατί ο πολλαπλασιαστής στην μεταλλευτική δραστηριότητα είναι διπλάσιος ή τριπλάσιος ανά ευρώ. Πέρα όμως από όλα αυτά τα 100 εκ.t σιδηρονικελιούχων κοιτασμάτων της Χώρας θα τεθούν σε αργία με άγνωστο μέλλον.


Ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ: ενιαία, αδιαίρετη και λειτουργούσα! (IΙ)

Σχετικά Άρθρα