Με «αυτοδιαχείριση» και «υπό εργατικό έλεγχο» επαναλειτουργεί από τις 12.02.2013 το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (ΒΙΟ.ΜΕΤ.).
Οι εργαζόμενοι προχώρησαν στην επαναλειτουργία παρά τα εκκρεμή νομικά και διαδικαστικά ζητήματα, που δημιουργούνται, λόγω της ανυπαρξίας διοίκησης της εγκαταλειμμένης ΒΙΟ.ΜΕΤ και της πτώχευσης της μητρικής εταιρίας «Φίλκεραμ Τζόνσον».
Οι εργαζόμενοι του εργοστασίου παραγωγής δομικών υλικών, τόνισαν ακόμη ότι είναι έτοιμοι να περάσουν σε δοκιμαστική λειτουργία του εργοστασίου προκειμένου να αρχίσει η παραγωγή ενός αριθμού προϊόντων και να συνδεθούν με τους πελάτες του εργοστασίου που το διάστημα αυτό που το εργοστάσιο παρέμενε κλειστό δεν σταμάτησαν να δείχνουν το ενδιαφέρον τους για τα προϊόντα.
Το εγχείρημα της “εργατικής αυτοδιαχείρισης” είναι εντυπωσιακό και πρωτοποριακό, όμως έχει και αρκετές δυσκολίες, τεχνικού, οικονομικού και νομικού χαρακτήρα. Εντούτοις, πίσω από την «Φίλκεραμ Τζόνσον» ή σήμερα τη ΒΙΟΜΕΤ, υπάρχουν εργαζόμενοι και υπάρχει κι ένας τομέας που έχει υποστεί μεγάλη φθορά: ο τομέας των δομικών υλικών και των κατασκευών γενικότερα.
ΥΠΕΚΑ: Επισκόπηση εξορυκτικού τομέα
Πίσω από το εργοστάσιο υπάρχουν και οι πρώτες ύλες, τα λατομεία αργίλου, αστρίων και ποζολάνης στη Βόρειο Ελλάδα που προφανώς δεν λειτούργησαν ή υπολειτούργησαν τα τελευταία χρόνια. Και φυσικά όλο το “στοκ” υλικών (πλακάκια, κόλλες, κ.α.), που ανεξάρτητα σε ποιόν ακριβώς ανήκει ή ποιός είναι ο αρμόδιος να το διαχειριστεί, καλόν είναι να αξιοποιηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Εμείς εδώ θέλουμε την καλύτερη εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος στα θέματα του ορυκτού πλούτου. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε εταιρείες δομικών υλικών και πρώτων υλών που όχι μόνο εξορύσσονταν σε τακτικό επίπεδο, αλλά επεξεργάζονταν καθετοποιημένα και σε μεγάλο βαθμό εξάγονταν στο εξωτερικό, να μην λειτουργούν σήμερα. Ειδικά αυτές, οι εξαγωγικές , που κατά τεκμήριο είναι οι πρώτες που ήδη έχουν ορθοποδίσει στην εποχή της οικονομικής κρίσης. Με αυτήν την έννοια χαιρετίζουμε κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή.
[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Petros]