Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος και φέτος έρχεται να υπενθυμίσει στους ανθρώπους ότι η ανάπτυξη είναι άμεσα συνυφασμένη με το περιβάλλον.
Θέλουμε οικονομική ανάπτυξη, ναι! Θέλουμε ανταγωνιστικότητα, ναι. Θέλουμε βιομηχανική ανάπτυξη, ώστε να μην φοράμε διαρκώς το “παπιγιόν” του σερβιτόρου, ναι. Αλλά με ποιό κόστος για το περιβάλλον και τη ζωή μας; Και τι κάνουμε γι’αυτό; Πώς προστατεύουμε τα όρια που βάζουμε;
Πρόκειται για ερωτήματα που τίθενται καθημερινά σχεδόν όπου Γης και αφορούν όλους. Και προφανώς και τον τόπο μας. Παρότι εδώ έχουμε μια πρωτοτυπία: ασχολούμαστε, ή μάλλον κομπάζουμε για το περιβάλλον, χωρίς να έχουμε διασφαλίσει την ανάπτυξη! Η καλύτερα συγχέοντας την ανάπτυξη με την κατανάλωση (πράσινη ή καφέ..) και τον τριτογενή τομέα!
Αφορά εμάς που μέχρι σήμερα καταναλώνουμε λες και η “πίτα” έχει και θα έχει για όλους και για πάντα. Εμάς που ξοδεύουμε ενέργεια λες και αυτή παράγεται …in the socket. Δυστυχώς αγαπητοί μου φίλοι, όπως πολύ καλά ξέρουμε, η ενέργεια, το ηλεκτρικό ρεύμα, δεν παράγεται στην …πρίζα, αλλά σε εργοστάσια που «ρυπαίνουν» καθένα με τον τρόπο του είτε είναι θερμοηλεκτρικά, είτε υδροηλεκτρικά, είτε ηπιότερων μορφών. Και δεν υπάρχουν πλέον διαρκή αγαθά. Μόνο αναλώσιμα και εν ανεπαρκεία…
Αφορά την πολιτεία η οποία πέρα από το ρόλο της να διοικεί και να συντονίζει έχει έναν ακόμη ρόλο: να εξασφαλίζει την στοιχειώδη κοινωνική συνοχή. Κι ακόμη να εκπαιδεύει αλλά και να εμπνέει τους πολίτες της. Ώστε να βγουν κάποτε από την συντηρητική μακάρια ιδιώτευση (του δεν ξέρω, δεν απαντώ) και να μπορούν να δράσουν εύστοχα και μαζικά. Διότι οι ατομικές δράσεις είναι διαχρονικά καταδικασμένες σε αποτυχία.
Κύριοι πολιτικοί κάθε είδους (υπουργοί, δήμαρχοι, περιφερειάρχες, πρόεδροι, αντιπρόεδροι κλπ), σεις που αυτές τις μέρες θα αφήσετε για λίγο τα ακριβά (υβριδικά;;) αυτοκίνητα και θα μπείτε για λίγο στα ΜΜΜ ή θα πάτε σε κάποια παραλία να μαζέψετε …σκουπίδια (για το καλό της ημέρας και μαζί με κάποιο ΜΜΕ βεβαίως βεβαίως) προσέξτε: ο κόσμος σας πήρε χαμπάρι πλέον.. Δεν φτάνει το χαμόγελο για να σας δώσει το κοινωνικό πιστοποιητικό του περιβαλλοντικά ευαίσθητου. Ούτε μια πράσινη βόλτα στο γκαζόν της …πλατείας για να διαμορφώστε την επιθυμητή «εικόνα» προς τον περίγυρό σας. Αλλά απαιτούνται έργα και μόνον έργα!
Το ίδιο ισχύει και για κάποιους από σας κύριοι επιχειρηματίες, που βλέπετε το περιβάλλον ή σαν ένα αδειανό κουτί το οποίο πετάτε στο δρόμο μιας και δεν βλέπετε πλέον την “εμπορευσιμότητά” του ή σαν μια καινούργια μόδα για να βγάλετε χρήματα. H ευαισθησία για το περιβάλλον δεν αφορά την νέα καταναλωτική μανία προώθησης οικολογικών προϊόντων, την γνωστή “πράσινη” οικονομία, αλλά την ίδια την ουσία του ανθρώπινου βίου και την διαχείρισή του.
Αγαπητοί φίλοι, έλληνες πολίτες της Ευρώπης-πολίτες του κόσμου, πέραν από τις δίκαιες μαζικές διεκδικήσεις μας που αφορούν την οικονομική κρίση, υπάρχουν και άλλες διεκδικήσεις που μπορούν να κάνουν τη ζωή μας αν όχι ευκολότερη, σίγουρα όμως ποιοτικότερη, υγιέστερη και ουσιαστικότερη. Μπορούμε να κοινωνικοποιηθούμε, να δράσουμε συλλογικά, να σκεφτούμε, να ρωτήσουμε, να κινηθούμε, να ευαισθητοποιηθούμε.… να γίνουμε καλύτεροι προσφέροντας…
Τα θέματα του περιβάλλοντος και της βιώσιμης ανάπτυξης/κατανάλωσης δεν είναι χόμπυ και λαιφστάιλ, αν εξαιρέσουμε φυσικά τους ανέξοδους κομπασμούς διαφόρων με το αμετροεπές οικολογικό περιτύλιγμα…Ούτε έχουν χρώμα πράσινο ή καφέ, στα πλαίσια ενός «πράσινου κεϋνσιανισμού» ο οποίος φαίνεται να είναι η νέα ακαταμάχητη ιδεολογική μόδα που έχει κερδίσει τους πολιτικούς και τους πολίτες σε ολόκληρο τον πλανήτη. Είναι ανάγκη, είναι κουλτούρα, είναι πολιτισμός. Ενας Πολιτισμός σε μετάβαση. Από τον υπερκαταναλωτισμό στην βιωσιμότητα..
Ο σεβασμός στο περιβάλλον είναι τρόπος ζωής και πρέπει να εθιστούμε σε αυτόν. Και ο τρόπος ζωής δεν είναι μόνο χρώμα, δεν είναι κάτι εξωτερικό, αλλά ουσιαστικό. Είναι κάτι που το κάνεις γιατί το νιώθεις, για εσένα, για τους δίπλα, για τους επόμενους. Κατά την άποψή μου, ο βιο-πολιτισμός είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να επιβιώσει στο μέλλον. Μόνη μας ελπίδα, η περιβαλλοντική εκπαίδευση που ίσως εξασφαλίσει στις επόμενες γενιές την πολυπόθητη περιβαλλοντική συνείδηση. Πριν είναι αργά!
Ας αφήσουμε τους ηγέτες του κόσμου να “δεξιωθούν” για άλλη μια φορά στο Ρίο ντε Τζανέιρο, καθώς γιορτάζεται η 40ή επέτειος από την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος και καθώς έχουμε το Ρίο 20+, δηλ. μια εικοσαετία μετά την ιστορική Σύνοδο Κορυφής της Γης το 1992. Κι ας αναμασήσουν τα τόσα …πολλά που έπραξαν 20 χρόνια τώρα για την προώθηση των τριών πυλώνων της βιώσιμης ανάπτυξης (κοινωνία, οικονομία, περιβάλλον), δημιουργώντας ένα ακόμη «λεκτικό» περιβαλλοντικό ορόσημο, το Ρίο 20+. Οπως έκαναν και στο Πόζναν, στο Κανκούν και στο Μπαλί, όπως κάνουν κάθε φορά… Rio+20 : the future we want..
[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Peter]
- Save the F’n planet? Today, on World Environment Day (WED) ?
- Παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος και φέτος : ας γίνουμε λίγο, έστω λίγο, καλύτεροι
- Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος: τί κόσμο θέλουμε επιτέλους;
- Aς στείλουμε μαζί το μήνυμα! Από το χώρο του γραφείου μας…
- Πράσινος, μπλε ή καφέ πλανήτης; Η μήπως μόνο βιώσιμος;
- Οταν τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα…