Στόχος του υπό διαβούλευση σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος είναι η προστασία και η διατήρηση της (ήδη διαταραγμένης) φύσης και του τοπίου, ως φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς και ως εθνικού πόρου, τόσο στην περιοχή του ήδη θεσμοθετημένου από το 1938 Εθνικού Δρυμού Παρνασσού, όσο και στην ευρύτερη περιοχή του προς θεσμοθέτηση Εθνικού Πάρκου. Το σύνολο της προστατευόμενης περιοχής προτείνεται να χαρακτηρισθεί ως «ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ – ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ», βάσει του Ν. 1650/86 , όπως τροποποιήθηκε με το Ν. 3937/2011 περί βιοποικιλότητας.
Επίσης επιτρέπεται:
(β) Να παραληφθεί ο όρος περί «παραδοσιακών» λατομικών προϊόντων, ο οποίος είναι ασαφής και περιοριστικός, διαφορετικά να ερμηνευθεί με σαφήνεια ποιές κατηγορίες, εκ των κατωτέρω αναφερόμενων, λατομικών προϊόντων νοούνται με τον συγκεκριμένο όρο: μάρμαρα, αδρανή, βιομηχανικά ορυκτά, δομικοί λίθοι λαξευτοί ή όχι, σχιστολιθικές, ασβεστολιθικές πλάκες και παρεμφερή πετρώματα χρησιμοποιούμενα για δομικούς και διακοσμητικούς σκοπούς, κλπ.
(γ) να παραληφθεί επίσης ο περιοριστικός όρος περί «αποκλειστικής τοπικής χρήσης», ο οποίος άλλωστε δεν συνάδει με το κριτήριο οικονομικής βιωσιμότητας του εκάστοτε κοιτάσματος αλλά και την αναμενόμενη συμβολή στον εξαγωγικό τομέα και γενικότερα στην εθνική οικονομία.
(δ) στις περιοχές του Εθνικού Πάρκου, εκτός των περιοχών Απολύτου Προστασίας του άρθρου 2 παρ. 2 (Ζώνη Α-Πυρήνας) και των περιοχών των παρ. 3 και 4 (Ζώνες Β), να προβλέπεται, μετά από γνωμοδότηση του Φορέα Διαχείρισης και σχετική αδειοδότηση από την καθ’ ύλη αρμόδια Υπηρεσία, και η δυνατότητα εκτέλεσης ερευνητικών εργασιών προς εντοπισμό κοιτασμάτων μαρμάρων και βιομηχανικών ορυκτών, τα οποία άλλωστε θεωρούνται εκ του νόμου χωροθετημένα στην θέση εντοπισμού τους σύμφωνα με τον Ν.2837/2000(ΦΕΚ 178/Α/03.08.2000), άρθρο 12 παρ. 1(α). Εξάλλου μόνο με τον τρόπο αυτό δηλ. εφόσον προηγηθεί η ερευνητική διαδικασία θα είναι δυνατή η ορθή εφαρμογή της προηγούμενης παραγράφου δηλ. η τυχόν εγκατάσταση και λειτουργία λατομείων εξόρυξης.