Οι μεταλλευτικές ή οι λατομικές εργασίες, οι οποίες προφανώς ασκούνται εντός των ορίων ενός (κατά περίπτωση ευρύτερου) μεταλλευτικού ή λατομικού χώρου, είναι σαφές ότι πρέπει να τηρούν τις ελάχιστες αποστάσεις που ορίζει το άρθρο 85.
Γεννάται όμως το ερώτημα εάν η ίδια απόσταση πρέπει να τηρείται και κατά το στάδιο του καθορισμού ολόκληρου του μεταλλευτικού ή λατομικού χώρου, όπως αυτός αποτυπώνεται επακριβώς κατά τα διάφορα στάδια του καθορισμού του και τελικώς οριοθετείται, ήτοι κατά την εκπόνηση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τη σχεδιαζόμενη εξορυκτική δραστηριότητα και τελικώς τη λεπτομερή χωροθέτηση ενός έργου και των επιμέρους στοιχείων του.Όσον αφορά στον εν γένει σχεδιασμό της εξορυκτικής δραστηριότητας στο πλαίσιο ενός αδειοδοτούμενου έργου λαμβάνονται υπ’ όψιν όλες οι παράμετροι του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος που ενδέχεται να επηρεαστούν από την υλοποίηση ενός έργου, που περιλαμβάνουν και την προστασία των εδαφών.
Η ελάχιστη απόσταση των 250 μέτρων από κτίσματα αποτελεί λοιπόν, κατά τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας παράμετρο που πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν από τα πρώτα στάδια του σχεδιασμού ενός εξορυκτικού έργου, και, σε περίπτωση που είναι απολύτως απαραίτητο και ελλείψει άλλων λύσεων, να σταθμίζονται οι εναλλακτικοί τρόποι αξιοποίησης των κοιτασμάτων, είτε με υπόγεια εξόρυξη είτε, στην εξαιρετική περίπτωση που κριθεί απαραίτητο και εφόσον συντρέχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις, με απαλλοτρίωση των σχετικών όμορων εκτάσεων.
Τούτο διότι οι καθοριζόμενες αποστάσεις κατά τον ΚΜΛΕ αφορούν στο λατομικό ή το μεταλλευτικό χώρο, όπως αυτός οριοθετείται στο σύνολό του και όχι στις εντοπισμένες χρήσεις της εξόρυξης, σύμφωνα και με την πρόσφατη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το ίδιο ισχύει και για τη χρήση εκρηκτικών υλών, που ακόμα και σε ενδεχόμενη χρήση τους θα πρέπει το πλησιέστερο όριο του λατομικού ή του μεταλλευτικού χώρου να απέχει τουλάχιστον 500 μέτρα από το σημείο που προστατεύει κάθε φορά ο ΚΜΛΕ (κτίσμα, οικία κ.λπ.).Η υπόθεση του Λατομείου Μακρυρράχης Φθιώτιδος (ΣτΕ 396/2006 5μ.) η οποία αντιμετώπισε το θέμα όσον αφορά στα λατομεία, αναφέρει στη σκ. 9 ότι οι διατάξεις του άρθρου 81 του ΚΜΛΕ ερμηνευόμενες υπό το φως των διατάξεων του ν. 1650/1986, παρά τη ρητή αναφορά τους στη χωροθέτηση λατομικών εργασιών «έχουν την έννοια ότι η απόσταση … την οποία πρέπει να έχει ένα λατομείο αδρανών υλικών από …, εφόσον χρησιμοποιούνται εκρηκτικές ύλες, αναφέρεται στον κατά το άρθρο 1 παρ. 2 του ν. 1428/1984 λατομικό χώρο, δηλαδή στο σύνολο της ενιαίας έκτασης γης, στην οποία έχει δικαίωμα εκμεταλλεύσεως ένας μόνος εκμεταλλευτής, και όχι στο τμήμα του λατομικού χώρου, όπου επιτρέπεται η διενέργεια λατομικών εργασιών» (όχι δηλαδή στο ίδιο το λατομείο, αφού σύμφωνα με τον ορισμό του άρθρου 1 παρ. 3 του ν. 1428/1984 «λατομείο είναι η έκταση γης μέσα στο λατομικό χώρο όπου αναπτύσσονται λατομικές εργασίες»).
Σημειώνεται ότι στην απόφαση αυτή εκφράστηκε γνώμη μειοψηφίας σύμφωνα με την οποία, επειδή με τις διατάξεις του άρθρου 81 του Κ.Μ.Λ.Ε. επιδιώκεται η αποτροπή κινδύνων από τη λειτουργία του λατομείου, η απόσταση πρέπει να αφορά στο χώρο στον οποίο επιτρέπεται η εκτέλεση των λατομικών εργασιών.
Η μειοψηφία όμως αυτή ανετράπη σιωπηρά από την υπόθεση του Έργου Χρυσού Περάματος (ΣτΕ 2315/2008 7 μ.) κατά την οποία το θέμα αντιμετωπίστηκε και ως προς τα μεταλλεία. Στην απόφαση του Έργου Χρυσού Περάματος, παρά τις δεδομένες διαφορές ενός μεταλλευτικού και ενός λατομικού χώρου, ενός μεταλλείου και ενός λατομείου, ομοίως όπως στην υπόθεση του Λατομείου Μακρυρράχης Φθιώτιδος (ΣτΕ 396/2006), κρίθηκε ότι η αφετηρία για τον υπολογισμό της απόστασης ασφαλείας των 500 μέτρων (λόγω της χρήσης εκρηκτικών) του ΚΜΛΕ πρέπει να υπολογίζεται από το όριο της περιοχής του μεταλλευτικού χώρου. Η απόφαση αυτή ελήφθη ομόφωνα από την επταμελή σύνθεση του ικαστηρίου χωρίς να διατυπωθεί αντίστοιχη άποψη μειοψηφίας όπως είχε συμβεί στην περίπτωση του Λατομείου Μακρυρράχης Φθιώτιδος (ΣτΕ 396/2006)49.
Συνεπώς, σύμφωνα με την ως άνω νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι ελάχιστες αποστάσεις που ορίζονται στο άρθρο 85 του ΚΜΛΕ αφορούν στα όρια του μεταλλευτικού ή του λατομικού χώρου και όχι μόνο στο σημείο των εξορυκτικών εργασιών ή στο σημείο χρήσης εκρηκτικών.