ΜΕΤΑΛΛΕΙΑΟΡΥΚΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΔΙΕΘΝΩΣΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ

Οι πραγματικοί σημερινοί ρυθμοί εξόρυξης χρυσού και η προοπτική τους (ΙΙ)

Η πραγματικότητα είναι ότι πέρα από ένα συγκεκριμένο όριο, δεν υπάρχουν και πολλά που μπορεί να κάνει η τεχνολογία, εκτός ίσως από την επινόηση μεθόδων για εξαγωγή χρυσού από φλέβες που είναι διάσπαρτα μικροσκοπικά κοιτάσματα και θεωρούνται δαπανηρά και ασύμφορα για εκμετάλλευση προς το παρόν. Αλλά αυτό ποτέ δεν θα αποφέρει τα εκατομμύρια ουγγιές που είναι αναγκαία για τη διατήρηση της προσφοράς. Και η βιομηχανία δεν είχε συμφωνήσει, κατά τα προηγούμενα χρόνια, να επενδύσει σε αυτό το μέλλον.

Όταν ο χρυσός μπορεί να ανακτηθεί με απλή εκχύλιση του μεταλλεύματος σε ένα διαλύτη με σχετικά χαμηλό κόστος, δεν υπάρχουν πολλά κίνητρα για νέες ιδέες. Είναι πιθανό ότι έφτασαν οι μέρες να χρησιμοποιηθούν τα αποτελέσματα βιομηχανικών καινοτομιών που προέρχονται από την έρευνα σε επιστημονικά εργαστήρια στη Νότια Αφρική και αλλού. Ή πολύ απλούστερα και πιθανότερα, η βιομηχανία θα κλείσει τα μεταλλεία και θα ασχοληθεί με άλλους τομείς για να περιορίσει τις ζημιές.

Έτσι, δεδομένου ότι η βιομηχανία χρυσού αρχίζει να ταξιδεύει προς τα κάτω μετά την παρόμοια κορυφή που στο παρελθόν οδήγησε και άλλες βιομηχανίες στο μονοπάτι της παρακμής, υπάρχουν μερικές σκέψεις που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας:

1) Θα πρέπει να επισημανθεί ότι η βιομηχανία χρυσού είχε πιθανώς προβλέψει την μείωση της παραγωγής και την έλλειψη διαθέσιμων προοπτικών για αρκετό χρονικό διάστημα πριν. Αλλά είναι μόνο τώρα, περίπου 9 – 10 έτη μετά από τη στιγμή που ξεκίνησε η πτώση (ήδη από το 2000), που η βιομηχανία αναγνώρισε δημοσίως το πρόβλημα.

2) Επιτρέψετε να ρωτήσω γιατί να μην υπάρχει ένας οργανισμός της Διοίκησης που να μπορεί να προειδοποιεί ανεξάρτητα τόσο την κυβέρνηση όσο και τους πολίτες πριν από αυτό το φαινόμενο, έτσι ώστε η πολιτική ορυκτών πόρων να έχει την ευκαιρία να αντιδράσει και να επισπεύσει είτε καλύτερες μεθόδους εξόρυξης και επεξεργασίας, είτε πρόσβαση σε αναξιοποίητα αποθέματα, είτε ανάπτυξη εναλλακτικών υλικών. Αλλά, στην πραγματικότητα ο οργανισμός αυτός στις ΗΠΑ υπήρχε: λεγόταν Αμερικανική Υπηρεσία Μεταλλείων (USBM), όπως και όλα τα σχετικά καθήκοντα ήταν στις αρμοδιότητες του. Αλλά η μεταλλευτική κοινότητα είναι μικρή, και δεν έχει όλη εκείνη την επιρροή ή δημοτικότητα στην Ουάσιγκτον που θεωρείται ότι έχει. Έτσι, το 1996 ο οργανισμός αυτός έκλεισε, αλλά αναπληρώνεται σε μεγάλο βαθμό από το USGS. Και εδώ ακριβώς βλέπουμε πόσο μεγάλο σφάλμα θα είναι το κλείσιμο ενός αντίστοιχου οργανισμού στη χώρα μας… Λέγεται ΙΓΜΕ.

3) Ακόμη και αν συμβαίνει γύρω μας κοσμοϊστορική αλλαγή στη βιομηχανία είναι μάλλον απίθανο, έστω για λίγο, να πάρει πολλή προσοχή από τα μέσα ενημέρωσης, και η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού του πλανήτη δεν θα έχει ούτε γνώση της δύσκολης θέσης του που είναι πλέον προ των πυλών, ούτε θα καταλαβαίνει γιατί η αλλαγή πρόκειται να είναι κάτι που θα επηρεάσει πολλές πτυχές της ζωής του. Μέχρι, βέβαια, να συμβεί.

Λίγοι άνθρωποι συνειδητοποιούν το ρόλο που διαδραματίζουν τα μέταλλα και τα ορυκτά στην τροφοδοσία του τρόπου ζωής τους, και ακόμα λιγότεροι αναγνωρίζουν ότι η υψηλή αξία πολλών μετάλλων οφείλεται, εν μέρει, στο γεγονός ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να τα υποκαταστήσει, καθώς ένα συγκεκριμένο μέταλλο έχει μοναδικές ιδιότητες για εκατομμύρια εφαρμογές υψηλής και χαμηλής τεχνολογίας – ο κόσμος μας έχει χτιστεί με μέταλλα.

Δυστυχώς, δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα για να αλλάξει η ανωτέρω κατάσταση. Ζητείται νέο όραμα για μια βιομηχανία που σήμερα δεν αντιμετωπίζεται ευνοϊκά από μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε αν στο μέλλον αυτή η αντίληψη θα αλλάξει, ή εάν η βιομηχανία θα καταστεί ο στόχος των κατηγοριών για τις ελλείψεις που θα οδηγήσουν σε υπερβολικές αυξήσεις των τιμών των μετάλλων.

Και, φυσικά, μετά θα έρθει και η σειρά του πετρελαίου. . .

[Ι. Ζαφειράτος Δρ. Μηχ. Μεταλλείων ΕΜΠ]

Σχετικά Άρθρα