Απουσιάζει και φέτος η Ελλάδα από την γνωστή λίστα του διεθνούς μελετητικού οίκου Behre and Dolbear που εξειδικεύεται σε επενδύσεις στον μεταλλευτικό τομέα και δίνει κάθε χρόνο, μετά από έρευνα και συνυπολογισμό κριτηρίων, τον επενδυτκό “χάρτη” του παγκόσμιου εξορυκτικού κλάδου.
Η φετεινή 18σέλιδη έκθεση με τον τίτλο «2011: Κατάταξη χωρών για εξορυκτικές επενδύσεις – Πού να μην επενδύσετε», της Behre and Dolbear (που μάλιστα φέτος κλείνει 100 χρόνια παρουσίας στον τομέα) ουδόλως ασχολείται με τη χώρα μας, πέραν της αναφοράς της σε αυτή για τις πιθανές αρνητικές επιπτώσεις του ελληνικού χρέους στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα.
Και φυσικά το γεγονός αυτό δεν είναι ούτε τελείως καινούργιο (από το 2008 βρισκόμαστε στην ίδια περίπου θέση) αλλά ούτε και τυχαίο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η Ελλάδα εξακολουθεί ν’ απουσιάζει από τη λίστα των χωρών με σημαντική εξορυκτική δραστηριότητα, ενώ μάλλον αφήνεται να εννοηθεί ότι βρίσκεται στην λίστα κρατών, που παρ’ ότι θεωρείται ότι κρύβουν σημαντικό μεταλλευτικό πλούτο, εντούτοις απέχουν σταθερά από τη λίστα, με αιτιολογικό το όχι κατάλληλο επενδυτικό τους κλίμα (ή όπως στην περίπτωση των Βενεζουέλας και Ζιμπάμπουε της ρευστότητας των καθεστώτων τους).
Εντούτοις, η προ τετραετίας αντίστοιχη έκθεση του διεθνούς οίκου, είχε κατατάξει την Ελλαδίτσα μας στην περίοπτη 6η θέση στον πίνακα των «25», με τη βαθμολογία του «42/70» και μάλιστα τότε η Ελλάδα είχε αφήσει κατά πολύ πίσω τις, εξόχως, μεγαλύτερες πληθυσμιακά αγορές, όπως για παράδειγμα την Κίνα, την Ινδία, τη Ρωσία αλλά και τη Νότιο Αφρική.
Τρία χρόνια πριν, οι ίδιοι αναλυτές υπογράμμιζαν ότι «Η Ελλάδα διαγράφηκε, αφού πλέον δεν θεωρείται σημαντική μεταλλευτική χώρα», ενώ συμπλήρωναν ότι «Η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και θεωρείται ότι έχει ασφαλές επενδυτικό περιβάλλον, αλλά με σφιχτούς νόμους».
Επισημαίνεται ότι τα 7 σημεία – κλειδιά που συνιστούν κριτήρια για την κατάταξη των χωρών αφορούν: – Το οικονομικό σύστημα- Το πολιτικό σύστημα.- Την επίπτωση των κοινωνικών θεμάτων στην εξορυκτική δραστηριότητα.- Τις καθυστερήσεις στην αδειοδότηση λόγω γραφειοκρατίας και άλλων λόγων- Τον βαθμό διαφθοράς. – Τη σταθερότητα του νομίσματος.- Το φορολογικό καθεστώς.
Δεν μποπρώ να εκτιμήσω αν η Ελλάδα βρίσκεται απλώς Στη σήραγγα της επενδυτικής ανυποληψίας και σύντομα μπορεί να επιστρέψει ή αν τα πράγματα είναι σαφώς χειρότερα.
Σε εκείνους πάντως που αναρωτιούνται για το τι μέλλει γενέσθαι και αν υφίσταται ελπίδα για τυχόν αναστροφή του κλίματος πρέπει να επισημανθεί,ότι είναι καιρός η Ελλάδα να αλλάξει βήμα, να αλλάξει βηματισμό. Να αλλάξει πόδι ίσως. Να πάει επιτέλους στο επόμενο βήμα..