Μέσα στον επόμενο μήνα, το αρμόδιο υπουργείο αποφασίζει την ειδική εκκαθάριση εν λειτουργία της ΛΑΡΚΟ. Πιέσεις από τη ΔΕΗ για λύση, πριν προχωρήσει σε διακοπή ρεύματος. Τι προβλέπεται για τους εργαζομένους της βιομηχανίας.
Με τη ΔΕΗ να προειδοποιεί για τη λήψη αναγκαστικών μέτρων σε βάρος της ΛΑΡΚΟ, αν μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου δεν υπάρχει συμμόρφωση της βιομηχανίας στον τελευταίο διακανονισμό οφειλών της και συνολική αντιμετώπιση των προβλημάτων, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ετοιμάζει την παρέμβασή του για την εξυγίανση και την αποκρατικοποίησή της.
Κι ενώ υψηλόβαθμα στελέχη της ΔΕΗ, που ελέγχει το 11,4% των μετοχών της ΛΑΡΚΟ και είναι εκ των μεγαλύτερων πιστωτών της βιομηχανίας, αφού η τελευταία τής οφείλει πάνω από 350 εκατ. ευρώ απλήρωτους λογαριασμούς ρεύματος, απειλούν όχι μόνο με διακοπή ηλεκτροδότησης αλλά και με άλλες κινήσεις για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων, το ΥΠΕΝ φέρεται να δένει σιγά σιγά νομικά την απόφαση για την τύχη της.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το υπουργείο σκοπεύει να κινηθεί με βάση το νόμο 3429 του 2005, ο οποίος προβλέπει με τις διατάξεις του την ειδική εκκαθάριση επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα ή προβλήματα στη διάρθρωση της δομής των ιδίων κεφαλαίων τους ή παρουσιάζουν έκδηλη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Ο ίδιος νόμος προβλέπει τις κινήσεις και για όσες έχουν λάβει στο παρελθόν κρατικές ενισχύσεις, με αποτέλεσμα η περαιτέρω ενίσχυσή τους από το Ελληνικό Δημόσιο να αντίκειται στις διατάξεις του Κοινοτικού Δικαίου.
Στις περιπτώσεις αυτές διορίζεται εκκαθαριστής. Τη θέση επιχείρησης σε ειδική εκκαθάριση ζητούν είτε πιστωτές, οι οποίοι εκπροσωπούν τουλάχιστον το 51% των κατά της επιχείρησης υφιστάμενων ληξιπρόθεσμων απαιτήσεων, είτε το Ελληνικό Δημόσιο ή πιστωτές της επιχειρήσεως νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου ή πιστωτές οργανισμοί κοινωνικής ασφαλίσεως, είτε εταίροι ή μέτοχοι, οι οποίοι εκπροσωπούν τουλάχιστον το 51% του εταιρικού ή μετοχικού κεφαλαίου της επιχείρησης, εφόσον μεταξύ αυτών συμμετέχει κατά το ήμισυ τουλάχιστον το Ελληνικό Δημόσιο ή νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου ή οργανισμοί κοινωνικής ασφάλισης κύριας και επικουρικής.
Η αίτηση των προαναφερόμενων, σύμφωνα με τον ίδιο νόμο, υποβάλλεται στο Εφετείο της καταστατικής έδρας της επιχείρησης, το οποίο ορίζει τη δικάσιμο σε τέσσερις μέρες από την υποβολή της αίτησης.
Ο ειδικός εκκαθαριστής μπορεί να συνεχίσει τη λειτουργία της εταιρείας και επιπλέον να λάβει αποφάσεις για πώληση ή εκμίσθωση των περιουσιακών της στοιχείων με έναν ή και περισσότερους διαγωνισμούς.
Πέραν από τη διαδικαστική επιλογή ένταξης σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης που εξετάζεται παραπάνω, ας επιτραπεί να επαναφέρουμε το ουσιαστικό ζήτημα που αποτελεί την ουσία του προβλήματος της Λαρκο, το οποίο αντιμετωπίζει εδώ και πολλά χρόνια και με το οποίο θα πρέπει σίγουρα να απασχοληθεί αν όχι ο εκκαθαριστής, τουλάχιστον ο ιδιώτης που θα αναλάβει…
Πράγματι, πρόκειται για μια επιχείρηση που επί δεκαετίες ολόκληρες λειτουργεί με ζημία (από καθαρά χρηματοοικονομική άποψη) και βρίσκεται στο φάσμα της αβεβαιότητας ακριβώς επειδή ουδέποτε αντιμετωπίστηκε με σοβαρότητα ο πυρήνας του προβλήματος: ότι δηλαδή η (πυρο)μεταλλουργική μέθοδος που εφαρμόζεται είναι πλέον επιεικώς λανθασμένη για το μεγαλύτερο ποσοστό των φτωχών κοιτασμάτων που διαθέτουμε. Ας αφήσουμε κατά μέρος τις παραγωγικές εγκαταστάσεις που είναι απαρχαιωμένες , το μεγάλο μισθολογικό κόστος και την γνωστή παροχολογία.
Κατά την άποψή μας, στον τομέα των ελληνικών σιδηρονικελιούχων κοιτασμάτων, η υιοθέτηση, της παραγωγής νικελίου (και κοβαλτίου) με την τεχνική της υδρομεταλλουργίας, αφενός (μπορεί να) είναι πιο φιλική στο περιβάλλον και σαφώς λιγότερο ενεργοβόρος κι αφετέρου θα δώσει την δυνατότητα εκμετάλλευσης λατεριτικών αποθεμάτων με χαμηλή περιεκτικότητα (κάτω από περίπου 0,9-1% τουλάχιστον που απαιτεί η εφαρμοζόμενη σήμερα τεχνική της αναγωγικής τήξης.
Εφόσον εφαρμοστεί η συγκεκριμένη τεχνολογία, τότε τα εκμεταλλεύσιμα αποθέματα της χώρας μας θα ανέλθουν στους 750 εκ. τόνους, αυξάνοντας τη διάρκεια ζωής στα 100 έτη. Αλλωστε είναι κοινός τόπος πλέον ότι το μέλλον της Λάρκο δεν είναι η εστίαση στην πυρο-μεταλλουργική μέθοδο, που απαιτεί κοιτάσματα με πάνω από 1,5% σε Νi (και μικρή σχετική υγρασία) και που ο εκσυγχρονισμός της αλλά και η δραστική μείωση των ενεργειακών της αναγκών έχουν κριθεί εδώ και χρόνια ως οικονομικώς δύσκολα έως απαγορευτικά tasks. Αλλά τα διασκορπισμένα σε όλη την Ελλάδα κοιτάσματά της, στην Καστοριά, τον Αγ. Ιωάννη, την Εύβοια, με συνολική παραγωγή περίπου 2,5 εκατ. τον. ετησίως και με Ni<1%. Και αρκετά επιπλέον, ακόμη πιο φτωχά πλην όμως υδρομεταλλουργικώς εκμεταλλεύσιμα. Κι ακόμη περιέχοντα και κοβάλτιο που μόνο υδρομεταλλουργικώς μπορεί να διαχωριστεί.
Και αν γίνει αυτό, πολύ γρήγορα θα μπορούν με τον ίδιο τρόπο να κατεργαστούν μαζί με τα δικά μας και τα πολύ περισσότερα βαλκανικά κοιτάσματα των λατεριτών που ως φτωχά επίσης παραμένουν αναξιοποίητα.
[του Π. Τζεφέρη]