Στους πρόποδες του όρους Αιγάλεω, μεταξύ Κορυδαλλού και Αγίας Βαρβάρας
απαντούν κατακερματισμένα ανθρακικά και μαργαϊκά ιζήματα, αναμιγμένα με εξαλλοιωμένους σερπεντινίτες που στην οροφή τους απαντούν εμφανίσεις Fe-Νi ούχου μεταλλεύματος. Υπερκείμενα αυτών απαντούν ανωκρητιδικοί ασβεστόλιθοι σε δύο φάσεις: μία νηρητική ηλικίας Κενομάνιο-Τουρώνιο και μία πελαγική ηλικίας Κονιάσιο-Μαιστρίχτιο.
Yπάρχουν δύο κύριες εμφανίσεις σιδηρονικελιούχων ιζηματογενών μεταλλοφοριών (Α, Β), οι οποίες υπέρκεινται των σερπεντινιτών (οφιολιθικών) πετρωμάτων. Το αποθεματικό δυναμικό τους είναι μικρό, εντούτοις οι μεταλλοφορίες αυτές εξορύσσονταν έως τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, δυστυχώς με αποσπασματικό, ληστρικό και πλήρως ανορθολογικό τρόπο. Από χημικές αναλύσεις που έχουν γίνει στο παρελθόν και οι δύο περιοχές είναι πλούσιες σε νικέλιο με τις περιεκτικότητες του νικελίου να κυμαίνονται από 0,66%-1,6%Ni.
Η μεταλλοφορία Α βρίσκεται στις νοτιοανατολικές παρυφές-πρόποδες του λόφου Κάνιαρη (υψόμετρο περίπου 260 μέτρα) ενώ η Β βρίσκεται κοντά στην κορυφή του επίσης μικρού λοφίσκου Κακοσουλίου. Περπατώντας την Α περιοχή παρατηρούμε διάφορα μέτωπα εξόρυξης, με κύριο εκείνο εντός μια ανοιχτής σχεδόν κυκλικής εκσκαφής ενώ δίπλα έχει διανοιχθεί ερευνητικό φρέαρ παρόμοιο με εκείνα που παρατηρούμε στο Λαύριο.
Επίσης έχουν διανοιχθεί διερευνητικές τρανσέρες (τουλάχιστον 3) σε διάφορα επίπεδα με σκοπό την προσπέλαση του κοιτάσματος ενώ κατά θέσεις έχουν αποτεθεί σωροί εξορυγμένου υλικού. Στην δεύτερη μικρότερη περιοχή εξόρυξης Β (η οποία μπορεί να προσεγγιστεί και από τον Ανω Κορυδαλλό, οδός Αγγουλέ Φώτη) έχει γίνει προσπάθεια διάνοιξης μικρής στοάς με σκοπό την απόληψη του μεταλλεύματος. Οι εσωτερικοί του λόφου δρόμοι πιθανότητα εξυπηρετούσαν την μεταφορά του μεταλλεύματος και την εναπόθεσή του σε πλάτωμα λίγο πριν την έξοδο στον αυτοκινητόδρομο.
Το σιδηρονικελιούχο κοίτασμα και στις δύο εμφανίσεις είναι ιζηματογενούς τύπου, με εναπόθεση προϊόντων λατεριτικής αποσάθρωσης πάνω σε υπερβασικά πεετρώματα (οφιολίθους-σερπεντινίτες). Συγκεκριμένα, το μετάλλευμα που παρατηρήθηκε υπέρκειται των σερπεντινιτών και εντοπίζεται κοντά στην επαφή των “Αθηναϊκών σχιστόλιθων” ( πυριτικών πετρωμάτων ή πλακωδών ασβεστολίθων), με τα υπερκείμενα ανθρακικά της ενότητας Αθηνών.
Μάλιστα στην θέση Κάννιαρη η επαφή σερπεντινιτών –μεταλλεύματος δεν είναι άμεση διότι μεσολαβεί στρώμα πυριτολίθου με ερυθρό-κεραμιδί χρώμα (Silcrete), ενώ ως υπερκείμενά του εμφανίζονται τα πυριτικά πετρώματα. Η μετάβαση στο κύριο μετάλλευμα από το υποκείμενο γίνεται κατά θέσεις είτε απότομα είτε παρατηρείται μια ζώνη ανάμιξης των πυριτολίθων και του μεταλλεύματος. Η επαφή των σερπεντινιτών με τους κεραμόχρωους πυριτόλιθους φαίνεται μόνο στην Α.
Το μετάλλευμα είναι κυρίως πισολιθικό ενώ κατά θέσεις εμφανίζεται και ως συμπαγές. Τα συμπαγή μεταλλεύματα αποτελούνται από λεπτομερή τεμάχη σιδηρούχων ορυκτών και εμφανίζονται κυρίως στην μεταλλοφορία Α, κοντά στην επαφή με τους υποκείμενους σερπεντινίτες.
[του Π. Τζεφέρη][by P. Tzeferis]