[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Petros]
Η λατομική δραστηριότητα για την παραγωγή ογκομαρμάρων εξακολουθεί, ακόμη και σήμερα, να είναι μία από τις σημαντικές βιομηχανικές δραστηριότητες στην Ελλάδα. Ωστόσο, οδηγεί στην παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων απορριπτόμενων υλικών που σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να ανέλθει στο 95% του συνολικά εξορυσσόμενου πετρώματος.
Η περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης στη Βόρεια Ελλάδα (της Θάσου συμπεριλαμβανομένης) αποτελεί το σημαντικότερο μαρμαρο-παραγωγό κέντρο της χώρας, όπου το πρόβλημα της απόρριψης των στείρων από την εξόρυξη μαρμάρου είναι ιδιαίτερα έντονο.
Για τα λατομεία μαρμάρων, οι ποσότητες των υποπροϊόντων (“εξορυκτικών αποβλήτων”) που παράγονται είναι σημαντικές εξαρτώμενες κυρίως από το βαθμό απολιψιμότητας του κοιτάσματος κατά την εξόρυξη όσο και από τις απώλειες κατά την επεξεργασία.
Αυτό κυμαίνεται σε 5-15% βαθμό απόληψης για την εξόρυξη (άρα 90% περίπου υποπροϊόντα) και 5-20% κατά την κατεργασία (κοπή, λείανση, επεξεργασία λατύπης κλπ). Συγκριτικά, για τα λατομεία αδρανών τα “απόβλητα” είναι στο 1-2% της παραγωγής.
Εν τούτοις, ορισμένα υλικά από τα συγκεκριμένα εξορυκτικά απόβλητα (ΕΑ) έχουν φυσικές ιδιότητες που τα καθιστούν κατάλληλα ως πρώτη ύλη για την παραγωγή πληρωτικών. H περιεκτικότητα σε ανθρακικό ασβέστιο είναι υψηλή (CaCO3>98%), έχουμε επίσης υψηλές τιμές ανακλαστικότητας (Υ>94 %) και χαμηλές τιμές αποξεστικής ικανότητας Einlehner (< 40mg).
Το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ) έχει έντονη ερευνητική δραστηριότητα τα τελευταία 15 χρόνια στο συγκεκριμένο θέμα μέσω της υλοποίησης μίας σειράς ερευνητικών έργων.