Οι εξαγωγές μαρμάρων προς την Κίνα, η οποία αποτελεί πλέον, την σημαντικότερη μαζική αγορά για το ελληνικό μάρμαρο, ανέρχονται σε αξία στα 80-90 εκατ. €, αντιπροσωπεύοντας το 38-40% της συνολικής αξίας (αλλά και το 55-57 % της ποσότητας) των ελληνικών εξαγωγών μαρμάρου. Η τεράστια αγορά της Κίνας είναι μια σημαντική κατάκτηση για το ελληνικό μάρμαρο και παρά την επιβράδυνση της ανάπτυξης της οικονομίας της Κίνας από τους φρενήρεις ρυθμούς των προηγούμενων ετών, αποτελεί εγγύηση για την μελλοντική διάθεση των ελληνικών μαρμαρικών προϊόντων.
Εκτός από την Κίνα, σημαντικές αγορές που απορροφούν το ελληνικό μάρμαρο είναι: οι ΗΠΑ (αξία εξαγωγών 14 εκατ. €), τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα (αξία εξαγωγών 10.8 εκατ. € ), η Σιγκαπούρη (8.1 εκατ. €), το Κατάρ (7.6 εκατ. €), η Ιταλία (6.6 εκατ. ) και η Τουρκία (6.5 εκατ.) (οικονομικά στοιχεία 2014).
Δυστυχώς η απορρόφηση αυτή έχει και αρνητικές πλευρές, εφόσον ειδικά για την Κίνα αφορά σχεδόν αποκλειστικά ακατέργαστους όγκους μαρμάρου, με αποτέλεσμα να περιορίζεται η προστιθέμενη αξία αλλά και να έχουμε απώλειες σε δημόσια έσοδα λόγω διαφορετικής δασμολογικής πολιτικής ανάλογα το βαθμό κατεργασίας του εξαγόμενου προϊόντος.
Πράγματι, αν εξετάσει κανείς την σύνθεση των εξαγωγών μαρμάρων αναφορικά με το βαθμό κατεργασίας σημειώνεται ότι από το σύνολο των εξαχθέντων μαρμάρων, μόλις το 25 % σε ποσότητα αφορούν κατεργασμένα προϊόντα (και 52% σε αξία), ενώ το ποσοστό των (ακατέργαστων) όγκων μαρμάρου φθάνει πλέον το 62% (75.1% αν συμπεριληφθούν και οι πλάκες) σε ποσότητα και 41% (48% αν συμπεριληφθούν και οι πλάκες) σε αξία.
Επισημαίνεται ότι σε ανάλογες αναλύσεις πριν από μια δεκαετία, το ποσοστό των ακατέργαστων όγκων μαρμάρου που εξάγονταν, ουδέποτε ξεπερνούσε το 30% ενώ υπερίσχυαν τα τελικά επεξεργασμένα προϊόντα. Το ατυχές αυτό συμπέρασμα δεν είναι προφανώς αποτέλεσμα του βαθμού επάρκειας και της εγκατεστημένης δυναμικότητας κοπής και κατεργασίας στα ελληνικά εργοστάσια μαρμάρου ούτε του βαθμού εξειδίκευσης του απασχολούμενου ανθρώπινου δυναμικού αλλά αντιθέτως είναι αποτέλεσμα των στρεβλώσεων και της αβεβαιότητας που έχει προκύψει εξαιτίας της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης.
Γενικότερα ο κλάδος εξόρυξης, κοπής και επεξεργασίας μαρμάρου αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, εκκρεμότητες, διοικητικές και θεσμικές ασάφειες που αφορούν τόσο την αδειοδότησή του όσο και την ανάγκη λήψης θεσμικών ή άλλων πρωτοβουλιών ενίσχυσής του. Τα λατομεία μαρμάρων και φυσικών λίθων συνεχίζουν να αδειοδοτούνται με τον Ν.669 του 1977 (ΦΕΚ Α 241) από ελλιπέστατες διοικητικές δομές (των 2-3 ατόμων) οι οποίες είναι επιφορτισμένες με το τεράστιο έργο της διαχείρισης 600 και πλέον αδειοδοτημένων χώρων καθώς και των νέων αιτημάτων τόσο για έρευνα όσο και εκμετάλλευση σε όλη την επικράτεια. Ο εντοπισμός νέων μαρμαροφόρων περιοχών γίνεται σε συντριπτικό βαθμό «τυχαία» από τους ίδιους τους εκμεταλλευτές, χωρίς προηγούμενη γεωλογική ή κοιτασματολογική μελέτη της εκάστοτε περιοχής. Η αποκατάσταση περιβάλλοντος των λατομικών χώρων και η διαχείριση/αξιοποίηση των στείρων και παραπροϊόντων (αποτελούν το 80-90% του εξορυσσόμενου υλικού) γίνονται πλημμελώς ενώ δεν υφίσταται εφαρμοστέα διαδικασία αποκατάστασης των χώρων στην περίπτωση κατάπτωσης της σχετικής εγγυητικής επιστολής. Τα μισθώματα που βεβαιώνονται υπέρ του ελληνικού δημοσίου από τα μισθωμένα δημόσια λατομεία δεν υπερβαίνουν τα 2-3 εκατ. ευρω ετησίως (άλλα τόσα εισπράττονται από τους κατά τόπους ΟΤΑ) ενώ κι αυτά είναι επισφαλή διότι οι περισσότερες μικρομεσαίες επιχειρήσεις μαρμάρου βρίσκονται σε διακανονισμούς οφειλών λόγω οικονομικής κρίσης.
Συμπερασματικά, το μάρμαρο είναι ένας παραδοσιακός τομέας που έχει εδραιωθεί στην ελληνική κοινωνία και συνεχίζει να προσφέρει στην εθνική οικονομία ακόμη και στα ζοφερά χρόνια της κρίσης, αυξάνοντας την εξωστρέφεια και την ανταγωνιστικότητά του. Αξίζει της προσοχής μας και όχι μόνον!
Ελληνικό μάρμαρο: ένας αναπτυξιακός τομέας με Α κεφαλαίο! (Ι)