“Το 1958-62 ήμουνα Μηχανικός στα μεταλλεία Σερίφου. Αν ρωτήσετε τους εβδομηντάρηδες παλιούς μεταλλωρύχους θα με θυμούνται, όπως εγώ θυμάμαι τα χρόνια εκείνα στη Σέριφο την οποία θεωρώ ως δεύτερη πατρίδα” έγραφε σε μια από τις πολλές επιστολές του προς τους εκάστοτε δημάρχους Σερίφου. Προσπαθώντας να ανοίξει τα θέματα, άλλοτε του γνευσίου της σερίφου, άλλοτε της αξιοποίησης των παλιών μεταλλείων της Σερίφου είτε για λόγους κατεξοχήν “μεταλλευτικούς” είτε για λόγους “περιηγητικούς”, άλλοτε για τη σπηλιά του Κύκλωπα στον Κουταλά κλπ.
Θυμάμαι μάλιστα ότι σε κάποιο δικό μου ταξίδι στη Σέριφο, όντως διαπίστωσα ότι τον θυμούνταν, όπως και τον κ. Γ. Γεωργιάδη, αυτόν που δεν έδενε τα κορδόνια του… Π. Τζεφέρη: τα μεταλλεία της Σερίφου…
Η φωνή του κυρ. Αντώνη εσίγησε μόλις χθες, όταν πλήρης ημερών πήγε απλά να κολυμπήσει. Ετσι απλά μας εγκατέλειψε!. Μαζί με το ρεαλισμό του, την επαγγελματική του ευσυνειδησία, το χιούμορ του και την αστείρευτη μεταλλευτική του γνώση. Καταγόταν από την ξακουστή Απείρανθο, που οι Ναξιώτες αποκαλούν «τ’ Απεράθου» Αποφοίτησε από το Ε.Μ.Π. και έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Leeds. Διετέλεσε διευθυντής στα μεταλλεία Σερίφου, όπου ασχολήθηκε με εγκαταστάσεις εμπλουτισμού σιδηρομεταλλευμάτων, προϊστάμενος του τμήματος ερευνών και ανάπτυξης της Fimisco, όπου σχεδίασε και επέβλεψε πολλά εργοστάσια, διευθύνων σύμβουλος της ΓΕΜΕΕ και πρόεδρος των ΕΛΕΒΜΕ, ΕΥΔΑΠ και ΙΓΜΕ.Εκλέχτηκε πρόεδρος του Τμήματος Μηχανικών Μεταλλείων – Μεταλλουργών του Ε.Μ.Π., αντιπρύτανης και πρύτανης του Πολυτεχνείου. Δίδαξε και προώθησε για περισσότερα από 35 χρόνια τον εμπλουτισμό μεταλλευμάτων στο Ε.Μ.Π. (μαζί με τους άξιους συναδέλφους Σταμπολτζή, Τσακαλάκη και Αναστασάκη) και από το 1996 ήταν ομότιμος καθηγητής. Ομως δήλωνε κυρίως μηχανικός μεταλλείων…
Έχει δημοσιεύσει πάνω από 60 επιστημονικές εργασίες, έχει συμμετάσχει σε πολλά ελληνικά και διεθνή συνέδρια, έχει 8 διπλώματα ευρεσιτεχνίας και έχει συγγράψει 5 βιβλία. Το τελευταίο, με θέμα τί άλλο, τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδος, δεν πρόλαβε να το τελειώσει. Μου έλεγε χαρακτηριστικά; “…έχω ξεπεράσει τις 200 σελίδες κείμενο και δεν έφθασα ακόμη στη σύγχρονη εποχή. Ομως σύντομα θα τα χρειαστώ τα στατιστικά σου..”
Δεν τα χρειάστηκε τελικά. Ομως η παρακαταθήκη που άφησε ήταν σημαντική. Στα θέματα ορυκτού πλούτου, στα θέματα μηχανικού ακόμη και στα θέματα της γλώσσας που και στον τομέα μας συχνά καταστρατηγείται ή χρησιμοποιείται με βάναυσο τρόπο. Τα παρακάτω άρθρα έχουν γραφτεί με αφορμή δικές του παρατηρήσεις και παραινέσεις; Η ετυμολογία των Ορυκτών Πόρων και Η αρχαία μεταλλουργία χαλκού στη Σέριφο!
Η τελευταία ανακοίνωσή του ήταν στο Λαύριο, στην Ημερίδα για την Γεωποικιλότητα και Γεωπάρκο Λαυρεωτικής, όπου με προθυμία είχε συμμετάσχει για να ξαναθυμίσει με διακριτικότητα αλλά και ρεαλισμό τα θέματα μιας άλλης περιοχής που αγαπούσε και που είχε συμβάλλει σημαντικά στη διαχρονική της μετεξέλιξη: τη Λαυρεωτική, τις παλιές σκουριές/εκβολάδες και την περιβαλλοντική αποκατάσταση της περιοχής, την παραλία Κυπριανού κλπ.
“Θα τους τα πω, κι αυτοί ας κάνουν ό,τι καταλαβαίνουν. Αλλωστε αυτή είναι η υποχρέωσή μου..”
Πράγματι κυρ. Αντώνη. Κι εγώ πάλι θα τηρήσω την υπόσχεση που σου έδωσα για τη σπηλιά του Κύκλωπα και για τα μεταλλεία Σερίφου.. Κι ας μην καταφέραμε να πάμε μαζί εκεί.. Αλλωστε αυτή είναι η δική μου υποχρέωση…
Καλή αντάμωση..
Παρακάτω ορισμένες από τις εργασίες του καθηγητή που δημοσιεύτηκαν εδώ:
- Διαμόρφωση (αποκατάσταση) παραλίας Κυπριανού στο Λαύρ(ε)ιο.
- Α.Ζ. Φραγκίσκος: Παραγωγή χρυσού με τη μέθοδο της κυάνωσης
- Η ρύπανση του περιβάλλοντος από τη μεταλλευτική βιομηχανία στη Λαυρεωτική
- Γνεύσιος Σερίφου: μια επένδυση που δεν έγινε ποτέ!
- Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών. Δράσεις και τα επιτεύγματα στα 62 χρόνια λειτουργίας του. Η εξορυκτική βιομηχανία και ο εξορκισμός. Το Μέλλον
- Ο τομέας λευκολίθου στην Ελλάδα
Και τα βιβλία:
[του Π. Τζεφέρη] [by Tzeferis P]