ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΕΣ

Τα μοντέλα συμβάσεων στους υδρογονάνθρακες και πως διασφαλίζονται τα συμφέροντα της χώρας (ΙΙ)

[Του Δρ Κωνσταντίνου Νικολάου, Γεωλόγου Πετρελαίων – Ενεργειακού Οικονομολόγου]


Αλλαγή μοντέλου;

Τελειώνοντας τα σχόλια για την Ελλάδα θα ήθελα να τοποθετηθώ για τα όσα ακούγονται για προθέσεις αλλαγής του μοντέλου συμβάσεων , από μίσθωσης/φόρου σε διανομής της παραγωγής διότι, όπως λέγεται και γράφεται, στις συμβάσεις διανομής της παραγωγής ο ανάδοχος θα δουλεύει κάτω από τις οδηγίες του κράτους!

Δηλαδή αν έρθει μια εταιρία τύπου STATOIL ή REPSOL ή BP κλπ, τότε οι εταιρίες αυτές θα αποδεχθούν να εργάζονται κάτω από τις οδηγίες του Ελληνικού Δημοσίου… Αυτό δεν γίνεται πουθενά στον κόσμο. Οι εταιρίες εργάζονται πάντα στα πλαίσια των συμβάσεων, οι οποίες συμφωνούνται και υπογράφονται με το κάθε δημόσιο. Και οι συμβάσεις περιγράφουν λεπτομερώς τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του κάθε μέρους.

Επειδή εργάζομαι και στην Ελλάδα με συμβάσεις μίσθωσης/φόρων και στην Κύπρο με συμβάσεις διανομής της παραγωγής, θα ήθελα να τονίσω ότι:

α) και στις δύο περιπτώσεις τον επιχειρηματικό κίνδυνο της έρευνας, αναλαμβάνουν αποκλειστικά οι ανάδοχες εταιρίες, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την υλοποίηση του προγράμματος εργασιών, το οποίο περιγράφεται στην σύμβαση μεταξύ δημοσίου και εταιριών.

β) Στην ίδια σύμβαση συμφωνούνται και οι νομικοί και οικονομικοί όροι, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του κάθε μέρους.

γ)Αν μια σύμβαση είναι καλή ή κακή, συμφερότερη για το δημόσιο ή όχι, εναπόκειται περισσότερο σε αυτούς που καταρτίζουν τις συμβάσεις, τις επεξεργάζονται και τις υπογράφουν, διασφαλίζοντας έτσι τα συμφέροντα του Δημοσίου και λιγότερο στο είδος της σύμβασης. Η διασφάλιση των συμφερόντων του δημοσίου εξαρτάται από τον μηχανισμό διαχείρισης του δημοσίου, στην ικανότητα και αποτελεσματικότητα του, στην προετοιμασία, και διεξαγωγή των διαγωνισμών, στην επιλογή των αναδόχων, στηνδιαπραγμάτευση των συμβάσεων και στην συνέχεια την επίβλεψη και έλεγχο των συμβασιούχων. Και όλα αυτά γίνονται πάντα κάτω από την επίβλεψη του αρμόδιου υπουργού, ο οποίος έχει την τελική ευθύνη και υπογράφει τις συμβάσεις.


Η διεθνής εμπειρία έδειξε ότι, οι όποιες διαφορές μεταξύ των δύο μοντέλων μπορούν να αμβλυνθούν στα τελικά κείμενα των συμβάσεων, ακόμα και οι διαφορές στο θέμα της ιδιοκτησίας και διαχείρισης των παραγόμενων υδρογονανθράκων. Και στα δύο μοντέλα συμβάσεων υπάρχουν επαρκείς προβλέψεις για την διαχείριση έκτακτων καταστάσεων, διαχείριση εθνικών κινδύνων κλπ.

Τα τελικά συμφέροντα του δημοσίου διασφαλίζονται, αν υπάρχει επαρκής γνώση, για τον συνδυασμό του τρόπου (προφίλ) παραγωγής, των κλιμακωτών μισθωμάτων ή μερισμάτων και της κλίμακας αποσβέσεων.

Κρατική εταιρία;

Όσον αφορά δημοσιευμένες προθέσεις και σχέδια για ίδρυση κρατικής εταιρίας υδρογονανθράκων, κατά τα πρότυπα της ΔΕΠ και ΔΕΠ-ΕΚΥ, έχοντας στην πλάτη μου 40 χρόνια παρουσίας και εμπειρίας στην λειτουργία (ή όχι) του τομέα Ε-Π Υ/Α στην Ελλάδα, θεωρώ την υλοποίηση και (αποτελεσματική) λειτουργία τέτοιας εταιρίας ανέφικτη στην παρούσα συγκυρία για δύο λόγους:

α) έλλειψη, σύγχρονα, εξειδικευμένου τεχνικού και επιστημονικού προσωπικού στην Ελλάδα και έλλειψη σύγχρονης τεχνογνωσίας


β) έλλειψη οικονομικών πόρων και πολιτικής αμοιβών, ικανών να προσελκύσουν ειδικευμένο ελληνικό προσωπικό από το εξωτερικό, ικανό να λειτουργήσουν κρατική εταιρεία έρευνας και παραγωγής υδρογονανθράκων, μέσα στα διεθνή πρότυπα.


Τα μοντέλα συμβάσεων στους υδρογονάνθρακες και πως διασφαλίζονται τα συμφέροντα της χώρας (Ι)

Σχετικά Άρθρα