[A. Papathanasoglou, M. Panagiotidou, K. Valta, Μ. Loizidou]*
Loading…
Reload document 
Open in new tab Η βιομηχανική συμβίωση αναφέρεται όχι μόνο σε αυτό που έχουμε στενά συνηθίσει μέχρι σήμερα να εννοούμε ως δευτερογενή τομέα, αλλά εκτείνεται τόσο στον πρωτογενή (πχ. κτηνοτροφία και γεωργία), όσο και στον τριτογενή τομέα (πχ. παροχή τουριστικών υπηρεσιών, εμπορία ειδών). Αν και ως όρος μπορεί να αναφέρεται ιδεατά σε μια παγκόσμια συμβιωτική σχέση της ανθρώπινης δραστηριότητας, ωστόσο προκειμένου να δημιουργηθούν λειτουργικά συστήματα ενδείκνυται αυτά να εστιάζονται σε συγκεκριμένη γεωγραφική θέση, ώστε να είναι εφικτή και η μέγιστη εξοικονόμηση ενέργειας.
Η βιομηχανική συμβίωση δεν πρέπει εξαντλείται στο πλαίσιο μιας αλυσίδας ή μιας χωρικής ενότητας βιοτεχνιών/βιομηχανιών αποκομμένη από το περιβάλλον, εντός του οποίου αναπτύσσεται. Αντίθετα, η “συμβίωση” αναφέρεται σε ένα χωρικό δίκτυο με αειφόρο ροή ενέργειας και ύλης μεταξύ ανθρώπινων δραστηριοτήτων, είτε αυτές αναφέρονται στην παραγωγή, είτε στην κατανάλωση. Με τον τρόπο αυτό, το παραγωγικό δίκτυο αλληλεξαρτάται από το δίκτυο μεταφορών, το οικιστικό κ.α. αλλά και επηρεάζεται από τις κοινωνικές τοποθετήσεις και πολιτικές επιλογές για την ανάπτυξη μιας περιοχής.
Εν κατακλείδι, οι δυσκολίες υλοποίησης της βιομηχανικής συμβίωσης οφείλονται σίγουρα στην έλλειψη διατάξεων και στην κακή εφαρμογή τους, αλλά κυρίως απορρέουν από την απουσία σαφούς κρατικού οράματος.
- Gersternfeld M. (1999), «Περιβάλλον και Σύγχυση, Εισαγωγή σε ένα Ακανθώδες Θέμα», Εκδόσεις Νέα Σύνορα – Α.Α. Λιβάνη.
- Esymbiosis (2015), http://www.esymbiosis.gr/site/
Ένα μικρό σπουδαστικό όνειρο.. o ανοξείδωτος χάλυβας!