Οι μεταλλωρύχοι δεν έχουν ψυχή;

[του Δρ. Πέτρου τζεφέρη] [by Dr. Tzeferis Peter]

Ειδικά αν είναι μαύροι, αφρικανοί και οπλισμένοι με μαχαίρια, ματσέτες, ρόπαλα και αυτοσχέδιες λόγχες;Ειδικότερα αν μεταφέρουν την κουλτούρα της βίας των Ίμπι (ομάδα μαχητών, στη γλώσσα των Ζουλού) σε μια  διαφορά εργατικών διεκδικήσεων;

Μήπως δεν δουλεύουν αρκετά σκληρά, κάτι που δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς εφόσον πρόκειται για τα ορυχεία χρυσού της Ν. Αφρικής, τα βαθύτερα και πλουσιότερα του κόσμου…  Οπου βρίσκεται το 80% των παγκόσμιων βεβαιωμένων αποθεμάτων λευκόχρυσου…

Τα βαθύτερα ορυχεία του κόσμου: ο χρυσός μας φέρνει πιο …βαθιά!

Δεν πρέπει λοιπόν να απαιτούν καλύτερες συνθήκες εργασίας και ενδεχομένως αυξήσεις;Μήπως επειδή αυξήθηκε το κόστος της ενέργειας και κάποιοι στο Λονδίνο (η έδρα της εταιρίας Λονμίν είναι το Λονδίνο) δεν έκαναν καλή διαχείρισή του;

Η μήπως επειδή η τιμή του πολύτιμου μετάλλου (λευκόχρυσου) είναι φέτος πτωτική θα πρέπει να κατασταλούν με αυτόν τον τρόπο οι εργατικές διεκδικήσεις;

Η μήπως επειδή οι εγκαταστάσεις του ορυχείου Λονμίν της Μαρικάνα (από όπου εξορύσσεται το 12% της παγκόσμιας παραγωγής λευκόχρυσου) έκλεισαν λόγω της απεργίας και ουδείς γνωρίζει πότε θα επαναλειτουργήσουν;

Ελεος! Τριάντα έξι άνθρωποι σκοτώθηκαν χθες όταν η αστυνομία άνοιξε πυρ εναντίον οπλισμένων απεργών μεταλλωρύχων στο ορυχείο λευκόχρυσου Λονμίν της Μαρικάνα, στην βορειο-δυτική Νότια Αφρική, 100 χλμ. βορειοδυτικά του Γιοχάνεσμπουργκ., σύμφωνα με  ενημέρωση από  το συνδικάτο των μεταλλωρύχων NUM.

Βία χωρίς τέλος στο μεταλλείο πλατίνας Marikana της Lonmin PLC, Γιοχάνεσμπουργκ.

Οι απεργοί -πάνω από 3000- αρνήθηκαν να διαλυθούν αφού απέρριψαν τελεσίγραφο της διεύθυνσης του ορυχείου να επιστρέψουν στην εργασία τους, αλλιώς θα απολυθούν.

Οι εικόνες που στέλνουν τα ειδησιογραφικά πρακτορεία, όπως κι εκείνες που παρατίθενται, ανακίνησαν μνήμες του καθεστώτος του Απαρτχάιντ και του ρατσιστικού παρελθόντος της Νότιας Αφρικής.

Ορισμένοι συγκρίνουν το αιματηρό επεισόδιο, στο ορυχείο και το εργοστάσιο Μαρικάνα της Λονμίν, με τη σφαγή στο Σάρπβιλ, κοντά στο Γιοχάνεσμπουργκ, το 1960, όταν η αστυνομία του Απαρτχάιντ είχε ανοίξει πυρ εναντίον ενός πλήθους μαύρων διαδηλωτών σκοτώνοντας πάνω από 50.

Δυστυχώς το συμβάν που θα πρέπει να καταδικαστεί από κάθε πλευρά, κάνει μεγάλη ζημιά σε αυτή καθ’εαυτή τη μεταλλευτική δραστηριότητα διεθνώς. Η οποία σε πολλές περιπτώσεις ανά τον κόσμο έχει κάνει σοβαρότατα βήματα αναφορικά με τα θέματα ασφαλείας και περιβάλλοντος εξορθολογίζοντας τα κέρδη αλλά και αφουγκραζόμενη τις διεκδικήσεις των εργαζομένων όταν αυτές είναι λογικές και διεκδικούνται επίσης μέσα στα πλαίσια του νόμου.