ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ/ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΠΥΣΧΟΛΙΑ/ΑΠΟΨΕΙΣ

Οι νόμοι πρέπει να κατατείνουν στο δημόσιο όφελος, όχι το όφελος των αιρετών!

Τι να πει κανείς πλέον για τη βιομηχανία νόμων, τροπολογιών και κάθε είδους εξυπηρετήσεων που επιχειρείται προεκλογικά… Το λιγότερο ΑΙΣΧΟΣ!Για παράδειγμα, στον νόμο N.4061/2012 (ΦΕΚ 66/Α/22-3-2012) «Διαχείριση και προστασία ακινήτων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων-Ρύθμιση εμπραγμάτων δικαιωμάτων και λοιπές διατάξεις», ο οποίος πέρασε από τη βουλή πριν από λίγες μέρες, και συγκεκριμένα στο άρθρο 5, γίνεται παρέμβαση για την εκμίσθωση των λατομείων.

Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νόμου, στους στόχους της συγκεκριμένης νομοθετικής παρέμβασης συγκαταλέγεται η αποσαφήνιση των αρμοδιοτήτων των οργάνων για τη διαχείριση και προστασία των ακινήτων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Μάλιστα, στην ίδια αιτιολογική έκθεση αναφέρεται ότι: «Στη διάταξη του άρθρου 3 (αρμόδια όργανα) ορίζεται ότι ακίνητα, των οποίων η διαχείριση ανήκει στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, παραχωρούνται με απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ή του Περιφερειάρχη, στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται το ακίνητο, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 4. Κατ’ εξαίρεση, ο Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης εκμισθώνει λατομεία, όπως αυτά ορίζονται στην παράγραφο 3 του άρθρου 1 του ν.1428/1984, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 4 παρ. 6 του ν.2647/1998 και του άρθρου 280 του ν.3852/2010».

Ομοίως, στις γενικές παρατηρήσεις της έκθεσης επί του νομοσχεδίου της αρμόδιας επιστημονικής επιτροπής αναφέρεται ότι «ορίζεται ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ( ή ο κατά τόπον Περιφερειάρχης κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 4) ως όργανο αρμόδιο για την παραχώρηση των σχετικών ακινήτων, για δε την εκμίσθωση λατομείων, ο κατά τόπον Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης (άρθρο 3) και καθορίζονται οι γενικοί όροι και η διαδικασία τόσο για την έναντι τιμήματος όσο και για την δωρεάν παραχώρηση της χρήσης ακινήτων, και για την εκμίσθωση και εκμετάλλευση λατομείων».Σε αντίθεση με τα προαναφερθέντα η τελική μορφή του άρθρου 5 του Ν.4061/2012 καθιστά αρμόδιο όργανο για την εκμίσθωση λατομείων τον περιφερειάρχη.

ΨΗΦΙΣΘΕΝ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

Άρθρο 5 Εκµίσθωση λατοµείων

Για την εκµίσθωση και εκµετάλλευση λατοµείων, την έκδοση αδειών εκµετάλλευσης, καθώς και για κάθε άλλο σχετικό θέµα αρµόδιος είναι ο περιφερειάρχης, στην Περιφέρεια του οποίου βρίσκεται το ακίνητο, και εφαρµόζονται αναλογικά οι διατάξεις του ν. 1428/1984 (Α΄ 43), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει. Δεν εφαρµόζονται οι διατάξεις του νόµου αυτού όσον αφορά τη διαδικασία και τους όρους παραχώρησης που προβλέπονται στα άρθρα 8, 9, 10 και 11.

Καταρχάς, το άρθρο είναι λανθασμένο γιατί “ξεχνάει” ότι εκτός από τα λατομεία αδρανών που διέπονται από τον ν. 1428/1984 και αδιεοδοτούνται όντως από την Περιφέρεια και την Αποκεντρωμένη διοίκηση αναλόγως του ιδιοκτησιακού, υπάρχουν και λατομεία α) των βιομηχανικών ορυκτών και β) των μαρμάρων,  για τα οποία η υπηρεσία αδειδοότησης είναι το ΥΠΕΚΑ. Αρα, τώρα με το ως άνω αρθρο τί γίνεται με τα λατομεία αυτά; Θα τα πάρει ο Περιφερειάρχης; Και πως θα δίνει τις άδειες.. Μήπως θεωρούν οι κύριοι νομοθέτες ότι πρόκειται για πιστοποιητικά γεννήσεως ή άδειες οδήγησης; Υπηρεσίες αδειοδότησης Ορυκτού Πλούτου

ΕΠΕΙΤΑ φαίνεται (όχι προφανώς από τη διατύπωση του νόμου!) πως ο συγκεκριμένος νόμος δεν αφορά όλα τα ακινητα που εκμισθώνονται ως λατομεία , αλλά εννοεί μόνο εκείνα που ανήκουν στην δικαιοδοσία του Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης (πχ. δασικά αγροτεμάχια, βοσκότοποι και εποικιστικές εκτάσεις κλπ.) δηλ….άλλα εννοούμε κι άλλα γράφουμε…

Και σαν να μην έφταναν αυτά, στο τελικό ψηφισθέν ενεφανίσθη -ως από μηχανής θεός – ο αιρετός περιφερειάρχης. Λες και είμαστε ευχαριστημένοι από το πως ασκείται μέχρι σήμερα η αδειοδότηση των λατομείων αδρανών ανά την επικράτεια, η μόνη αδειοδότηση που γίνεται (από το 1984!) από τις υπηρεσίες των αιρετών περιφερειών (πρώην νομαρχιών),  για να δώσουμε σε αυτούς και την εκμίσθωση και διαχείριση και της δημόσιας περιουσίας ! Λες κι έχουν το προσωπικό και την τεχνογνωσία ώστε να επιτύχουν! Και αν γίνει εις όφελος ποίου θα υπολογίζονται τα μισθώματα σε αντάλλαγμα με την παραχώρηση της δημόσιας περιουsίας. Υπέρ του Περιφερειάρχη;Κλασική περίπτωση κακής νομοθέτησης ή κάτι ακόμη χειρότερο;

Η ως άνω διάταξη, έτσι όπως τελικά διαμορφώθηκε και συμπεριλήφθηκε στο ν.4061/2012, έχουμε τη γνώμη ότι αντίκειται όχι μόνο στην αρχική προσέγγιση της ρύθμισης, αλλά και στο πνεύμα του ν.3852/2010 «Νέα αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης-Πρόγραμμα Καλλικράτης». Τούτο διότι ο “Καλλικράτης” διατήρησε την εκμίσθωση και εκμετάλλευση λατομείων σε δημόσιες εκτάσεις ως αρμοδιότητα του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης, όπως προκύπτει από τα άρθρα 280 και 186 του νόμου, ο οποίος στόχευε στην αποσαφήνιση των αρμοδιοτήτων σε κάθε επίπεδο διοίκησης.

Αλλωστε και προηγουμένως η αρμοδιότητα αυτή είχε εκχωρηθεί στις κρατικές Περιφέρειες (Ν.2503/1997 , Ν.2647/1998, η ΔΟΑ/Φ.6/3/5276/28-07-1997 εγκύκλιος του ΥΠΕΣΔΔΑ  αλλά και το ΠΔ 78/2006 (και Π.Δ. 243/06) για τις αρμοδιότητες της Διεύθυνσης Ανάπτυξης των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων), εκφράζοντας τη διαχρονική άποψη του νομοθέτη σχετικά με την διαχείριση τη δημόσιας περιουσίας όχι από αιρετό φορέα αλλά από το Κράτος.

Συνεπώς, η εκχώρηση της αρμοδιότητας για την εκμίσθωση και εκμετάλλευση λατομείων σε δημόσιες εκτάσεις στον αιρετό περιφερειάρχη, ενδέχεται να προσκρούει και στο άρθρο 102 του Συντάγματος, το οποίο προβλέπει ότι το εύρος και οι κατηγορίες των τοπικών υποθέσεων, καθώς και η κατανομή στους επί μέρους βαθμούς καθορίζεται με νόμο. Εν προκειμένω, ο νόμος που καθόρισε τις αρμοδιότητες των Περιφερειών ως οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης δευτέρου βαθμού, είναι ο ν.3852/2010, του οποίου οι διατάξεις προβλέπουν αντίθετη ρύθμιση από αυτήν του ν.4061/2012.

Το γεγονός ότι η διάταξη του άρθρου 5 του Ν.4061/2012 αφορά (μάλλον!!) μόνο σε ακίνητα που διαχειρίζεται το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, όχι δηλ. στο σύνολο των δημοσίων ακινήτων και συνεπώς έχει εφαρμογή σε περιορισμένο αριθμό περιπτώσεων, δεν αναιρεί το ενδεχόμενο να προκληθεί σύγχυση και εσφαλμένη εφαρμογή της κείμενης νομοθεσίας από τις κατά περίπτωση αρμόδιες υπηρεσίες.

[του Πέτρου Τζεφέρη]

Σχετικά Άρθρα