Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νόμου, στους στόχους της συγκεκριμένης νομοθετικής παρέμβασης συγκαταλέγεται η αποσαφήνιση των αρμοδιοτήτων των οργάνων για τη διαχείριση και προστασία των ακινήτων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Μάλιστα, στην ίδια αιτιολογική έκθεση αναφέρεται ότι: «Στη διάταξη του άρθρου 3 (αρμόδια όργανα) ορίζεται ότι ακίνητα, των οποίων η διαχείριση ανήκει στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, παραχωρούνται με απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ή του Περιφερειάρχη, στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται το ακίνητο, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 4. Κατ’ εξαίρεση, ο Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης εκμισθώνει λατομεία, όπως αυτά ορίζονται στην παράγραφο 3 του άρθρου 1 του ν.1428/1984, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 4 παρ. 6 του ν.2647/1998 και του άρθρου 280 του ν.3852/2010».
Άρθρο 5 Εκµίσθωση λατοµείων
Για την εκµίσθωση και εκµετάλλευση λατοµείων, την έκδοση αδειών εκµετάλλευσης, καθώς και για κάθε άλλο σχετικό θέµα αρµόδιος είναι ο περιφερειάρχης, στην Περιφέρεια του οποίου βρίσκεται το ακίνητο, και εφαρµόζονται αναλογικά οι διατάξεις του ν. 1428/1984 (Α΄ 43), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει. Δεν εφαρµόζονται οι διατάξεις του νόµου αυτού όσον αφορά τη διαδικασία και τους όρους παραχώρησης που προβλέπονται στα άρθρα 8, 9, 10 και 11.
Καταρχάς, το άρθρο είναι λανθασμένο γιατί “ξεχνάει” ότι εκτός από τα λατομεία αδρανών που διέπονται από τον ν. 1428/1984 και αδιεοδοτούνται όντως από την Περιφέρεια και την Αποκεντρωμένη διοίκηση αναλόγως του ιδιοκτησιακού, υπάρχουν και λατομεία α) των βιομηχανικών ορυκτών και β) των μαρμάρων, για τα οποία η υπηρεσία αδειδοότησης είναι το ΥΠΕΚΑ. Αρα, τώρα με το ως άνω αρθρο τί γίνεται με τα λατομεία αυτά; Θα τα πάρει ο Περιφερειάρχης; Και πως θα δίνει τις άδειες.. Μήπως θεωρούν οι κύριοι νομοθέτες ότι πρόκειται για πιστοποιητικά γεννήσεως ή άδειες οδήγησης; Υπηρεσίες αδειοδότησης Ορυκτού Πλούτου
ΕΠΕΙΤΑ φαίνεται (όχι προφανώς από τη διατύπωση του νόμου!) πως ο συγκεκριμένος νόμος δεν αφορά όλα τα ακινητα που εκμισθώνονται ως λατομεία , αλλά εννοεί μόνο εκείνα που ανήκουν στην δικαιοδοσία του Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης (πχ. δασικά αγροτεμάχια, βοσκότοποι και εποικιστικές εκτάσεις κλπ.) δηλ….άλλα εννοούμε κι άλλα γράφουμε…
Η ως άνω διάταξη, έτσι όπως τελικά διαμορφώθηκε και συμπεριλήφθηκε στο ν.4061/2012, έχουμε τη γνώμη ότι αντίκειται όχι μόνο στην αρχική προσέγγιση της ρύθμισης, αλλά και στο πνεύμα του ν.3852/2010 «Νέα αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης-Πρόγραμμα Καλλικράτης». Τούτο διότι ο “Καλλικράτης” διατήρησε την εκμίσθωση και εκμετάλλευση λατομείων σε δημόσιες εκτάσεις ως αρμοδιότητα του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης, όπως προκύπτει από τα άρθρα 280 και 186 του νόμου, ο οποίος στόχευε στην αποσαφήνιση των αρμοδιοτήτων σε κάθε επίπεδο διοίκησης.
Αλλωστε και προηγουμένως η αρμοδιότητα αυτή είχε εκχωρηθεί στις κρατικές Περιφέρειες (Ν.2503/1997 , Ν.2647/1998, η ΔΟΑ/Φ.6/3/5276/28-07-1997 εγκύκλιος του ΥΠΕΣΔΔΑ αλλά και το ΠΔ 78/2006 (και Π.Δ. 243/06) για τις αρμοδιότητες της Διεύθυνσης Ανάπτυξης των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων), εκφράζοντας τη διαχρονική άποψη του νομοθέτη σχετικά με την διαχείριση τη δημόσιας περιουσίας όχι από αιρετό φορέα αλλά από το Κράτος.
Συνεπώς, η εκχώρηση της αρμοδιότητας για την εκμίσθωση και εκμετάλλευση λατομείων σε δημόσιες εκτάσεις στον αιρετό περιφερειάρχη, ενδέχεται να προσκρούει και στο άρθρο 102 του Συντάγματος, το οποίο προβλέπει ότι το εύρος και οι κατηγορίες των τοπικών υποθέσεων, καθώς και η κατανομή στους επί μέρους βαθμούς καθορίζεται με νόμο. Εν προκειμένω, ο νόμος που καθόρισε τις αρμοδιότητες των Περιφερειών ως οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης δευτέρου βαθμού, είναι ο ν.3852/2010, του οποίου οι διατάξεις προβλέπουν αντίθετη ρύθμιση από αυτήν του ν.4061/2012.
Το γεγονός ότι η διάταξη του άρθρου 5 του Ν.4061/2012 αφορά (μάλλον!!) μόνο σε ακίνητα που διαχειρίζεται το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, όχι δηλ. στο σύνολο των δημοσίων ακινήτων και συνεπώς έχει εφαρμογή σε περιορισμένο αριθμό περιπτώσεων, δεν αναιρεί το ενδεχόμενο να προκληθεί σύγχυση και εσφαλμένη εφαρμογή της κείμενης νομοθεσίας από τις κατά περίπτωση αρμόδιες υπηρεσίες.