ΑΡΘΡΑΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Aς (ξανα) μιλήσουμε για τον λιγνίτη…

Έγινε λόγος και για τον λιγνίτη στην εξαιρετικά επίκαιρη ημερίδα που οργανώθηκε στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας ( Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου 2012) από το Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου της Αθήνας με τίτλο:  “Λιγνίτης-Υδρογονάνθρακες: δυναμική και προοπτικές στον ελλαδικό χώρο”

Οπως περιέγραψε σε άρθρο του στο protagon ο δημοσιογράφος κ. Άλκης Γαλδαδάς που κάλυψε την εκδήλωση:  “Στη συνείδηση του αναγνώστη είναι πολύ πιθανόν ο λιγνίτης να έχει καταχωρηθεί σαν ένα πολύ βρώμικο καύσιμο που καλά θα κάναμε να πάψουμε να το χρησιμοποιούμε και να κόψουμε την εξάρτηση από αυτό. Εδώ όμως θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι υπάρχουν κάποια κρίσιμα στοιχεία, που αγνοεί το ευρύ κοινό ενώ για το χαρακτηρισμό μιας καύσιμης πρώτης ύλης ως περισσότερο ή λιγότερο «καθαρής» μπαίνουν στη μέση αλληλογρονθοκοπούμενα συμφέροντα και χρήματα κάτω από το τραπέζι.

Ένα στοιχείο, γνωστό πιο πολύ μεταξύ των ειδικών και σχετικά άγνωστο στο ευρύτερο κοινό είναι το ότι «σύμφωνα με τις χημικές αναλύσεις οι ελληνικοί λιγνίτες δεν περιέχουν Θειάφι (S). Αυτός είναι και ο λόγος, όπως αναφέρθηκε στην Ημερίδα, που δεν έχουμε στην ελληνική επικράτεια «όξινη βροχή».

Άρα ο ελληνικός λιγνίτης όταν καίγεται επιβαρύνει το περιβάλλον (κυρίως) με διοξείδιο του άνθρακα. Και αυτό δεν αμφισβητείται. Αμφισβητείται όμως κάτι άλλο. Το πόσο στη συγκεκριμένη συγκυρία θα μπορούσαμε να εγκαταλείψουμε το λιγνίτη. Και να πάμε πού; Το φυσικό αέριο βέβαια δίνει με την καύση του ¼ λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα αλλά το φέρνουμε απ’ έξω, το χρυσοπληρώνουμε και μας απειλούν οι γείτονες ότι μπορεί και να μας το κόψουν. Το ίδιο και με το υγραέριο. Εμφανίστηκε επίσης και ένα λόμπι, δηλαδή μια ομάδα οργανωμένων συνηγόρων, του λιθάνθρακα στον ελληνικό χώρο. Που ζητούσε τι πράγμα; Να φτιαχτεί εργοστάσιο εδώ και να καίμε ένα προϊόν που δεν διαθέταμε ούτε ένα κιλό εκμεταλλεύσιμης πρώτης ύλης και θα τη φέρναμε όλη απ’ έξω. Για να πάρουμε έτσι και μια ιδέα για τα συμφέροντα που έκανα λόγο γι αυτά πριν”.Για να συμπεράνουμε,  χρησιμοιώντας τώρα τα πορίσματα ενός ειδικότερου για το θέμα, ερευνητή του ΙΓΜΕ, του κ.∆ημήτρη Ε. Καραγεωργίου, ομιλητή επίσης στην ημερίδα:
Ο λιγνίτης έχει μεγάλη εθνική σημασία γιατί: 

  • Αποτελεί εγχώρια πηγή ενέργειας και έτσι διασφαλίζεται η ασφάλεια του εφοδιασμού και ευνοϊκές επιπτώσεις από την εξόρυξή του (χιλιάδες θέσεις εργασίας στα ορυχεία, οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη των λιγνιτικών περιοχών).
  • Έχει χαμηλό κόστος παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας.
  •  Έχει μεγαλύτερη χρονική διάρκεια αποθεμάτων .
  •  Το πλεονέκτημα του Φ.Α. με τις χαμηλότερες εκπομπές CO2 εξουδετερώνεται με τις νέες τεχνολογίες καύσης λιγνίτη που προσφέρουν υψηλούς βαθμούς απόδοσης και μειωμένες εκπομπές ρύπων.
  •  Σήμερα υπάρχει η δυνατότητα δέσμευσης του εκπεμπόμενου CO2 και σχεδόν εκμηδένιση του
Μπορούμε συνεπώς να προχωρήσουμε για:
  • Παραπέρα αξιοποίηση των λιγνιτών με την εισαγωγή μονάδων καθαρής τεχνολογίας καύσης.
  • Την παράλληλη χρήση, στην καύση, λιγνίτη και πυρήνα.
  • Συνέχιση της έρευνας εντοπισμού, μελέτης και αξιολόγησης των στερεών καυσίμων, για διαπραγμάτευση τιμής Φ.Α. από θέση ισχύος.
  •  Μελέτη εξωηλεκτρικών χρήσεων λιγνίτη και τύρφης.
  • Ανάπτυξη και εφαρμογή καθαρών τεχνολογιών καύσης
  • Χαρακτηρισμό των στερεών καυσίμων, εκτίμηση επικαθήσεων, επισκωριώσεων, διαβρώσεων των ΑΗΣ.
  •  Επέκταση των δραστηριοτήτων στις χώρες Α. και Κ. Ευρώπης, αρχίζοντας από τις Βαλκανικές και τέλος
  •  ∆υνατότητα αξιοποίησης του μεθανίου των βαθιών λιγνιτικών κοιτασμάτων.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

  • Η μόνη μόλυνση από το λιγνίτη είναι τα στοιχεία που προέρχονται από την καύση τουκαι κύρια η εκπομπή CO2.
  •  Με την αύξηση της τιμής του πετρελαίου, ο λιγνίτης επανέρχεται στην επικαιρότητα, σε συνδυασμό με την ραγδαία αύξηση της ζητούμενης ενέργειας και τη φθίνουσα πορείατων πετρελαϊκών αποθεμάτων.
  • Μελέτη και ανάπτυξη νέων ποιοτικών χαρακτηριστικών, για λοιπές εξωηλεκτρικές χρήσεις μικρών λιγνιτικών αποθεμάτων.
  •  Επανεκτίμηση προδιαγραφών εκμετάλλευσης των λιγνιτικών αποθεμάτων σε σχέση με τις συνεχώς αυξανόμενες διεθνείς τιμές των υγρών καυσίμων.
  • Τα πλεονεκτήματα από το λιγνίτη στην για την Ελληνική οικονομία, είναι περισσότερααπό τους κινδύνους. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι λιγνίτης είναι ένα ασφαλές εθνικό αγαθό για την Ελλάδα, το οποίο μπορεί να μας οδηγήσει γρήγορα και με ασφάλεια στο δρόμο της ανάπτυξης, όποτε αποφασισθεί.

Εμείς,  να προσθέσουμε, όπως άλλωστε μας επισημαίνει ο κ. Χρ. Παπαγεωργίου, τ. Δ/ντής ΔΛΚΔΜ ΔΕΗ ΑΕ, ότι μετά και τις πρόσφατες “περιπέτειες” του ενεργειακού μας τομέα, όπου μεσούσης της παγερής χειμερινής περιόδου, παρουσιάστηκε έλλειψη φυσικού αερίου (και αντίστοιχα πολύ μικρή ανταπόκριση από τις ΑΠΕ), θα πρέπει να λάβουμε το μήνυμα και να προβληματιστούμε πολύ σοβαρά για το ενεργειακό μέλλον του λιγνίτη και το σημαντικό ρόλο που θα μπορούσε να διαδραματίσει σε μια περίοδο ζωφερής και μακρόχρονης- όπως πιθανότατα θα αποδειχθεί- δυσμενούς ενεργειακής-οικονομικής συγκυρίας για τη χώρα μας.

Δεν έχουμε παρά να διδαχθούμε από τα παραδείγματα χωρών όπως ΗΠΑ, Αυστραλία, Κίνα, Γερμανία, Πολωνία, Τσεχία κ.α. σχετικά με τις εφαρμογές των νέων τεχνολογιών αξιοποίησης των γαιανθράκων παράλληλα με την προστασία του περιβάλλοντος και να μην αφεθούμε στη μονοκαλλιέργεια των ΑΠΕ, οι οποίες σαφέστατα πρέπει να αναπτυχθούν στη χώρα μας αλλά όχι κατ΄ανάγκη σε βάρος -μόνο- των εγχώριων πηγών ενέργειας.

Για να μην πούμε (και θεωρηθεί ότι υπερβάλουμε) ότι οι σύγχρονοι Ελληνες θα έπρεπε να είχαν έναν “Αγιο-λιγνίτη” να προσκυνούν, θα συμφωνήσουμε ότι το δίπολο “λιγνίτης-ΑΠΕ” πρέπει να είναι η βάση της ηλεκτροπαραγωγής της χώρας μας για τις επόμενες δεκαετίες.

Θα συνεχίσουμε από τη θέση αυτή και πάλι για τον λιγνίτη.
[σχόλιο Π. Τζεφέρη]

Σχετικά Άρθρα