[του Δρ. Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Petros]
Η νέα επιχείρηση του σήμερα, που πρεσβεύει την ευελιξία, τον εσωτερικό ανταγωνισμό, την ευμετάβλητη οριζόντια δικτύωση και την απαράβατη επιδίωξη του βέλτιστου αποτελέσματος στον ελάχιστο δυνατό χρόνο, είναι σε διαμετρική αντίθεση από την παλιά στιβαρή, αργόσυρτη επιχείρηση που αφορά το συμβατικό πλαίσιο διαχείρισης ενός μεταλλευτικού έργου.
Και φυσικά μια τέτοια επιχείρηση, προτιμά ανθρώπους όχι προσηλωμένους σε σταθερές αξίες αλλά ανυπόμονους για την επίτευξη άμεσων και μεγάλων επιδόσεων, ακόρεστους καταναλωτές επιθυμιών χωρίς διάρκεια. Πιστεύω, ότι η προσωπογραφία του σημερινού επιχειρούντα, είναι μια θλιβερή μετεξέλιξη του ιψενικού ήρωα Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν: ποθεί κι επιλέγει να είναι αδέσμευτος, απαλλαγμένος από «εμμονές», εσωστρέφειες και διλήμματα, ανεξάρτητος και με διαρκώς ανοιχτούς ορίζοντες. Είναι ο άνθρωπος της δυνατότητας και της προοπτικής. Όμως οι προοπτικές του και τα οράματά του δεν ξεπερνάνε το βραχύβιο φάσμα της «αχρηστίας» και της εφήμερης προοπτικής των golden boys, των gadget και των mp3…
Σε αντιστοιχία με τα εργασιακά πρότυπα, οι κοινωνικές δομές που έχουν συσχετισθεί με την μεταλλευτική δραστηριότητα θεωρούνται επίσης ξεπερασμένες.
Η μεταλλευτική βιομηχανία υψηλής έντασης εργασίας και κεφαλαίου και οι στενοί δεσμοί συνεχούς απασχόλησης που δημιουργεί, το ιδιαίτερο περιβάλλον εργασίας καθώς και τα θέματα ασφάλειας που είναι διαρκώς στην πρώτη γραμμή, δεν συνάδουν με τις σημερινές κοινωνικές δομές που προωθούνται από εναλλακτικές δραστηριότητες και ιδιαίτερα τον τουρισμό.
Αντίθετα, η διακεκομμένη στο χρόνο εργασία, οι καλύτερες -τουλάχιστον επιφανειακά- συνθήκες εργασίας και αμοιβών, η χαλάρωση στη θεμελιώδη επιδίωξη για διάρκεια και μονιμότητα στην εργασία, ο περιορισμός των δεσμών με την επιχείρηση, η δυνατότητα τηλεκπαίδευσης και τηλεργασίας, η γενικότερη χαλαρότητα στα θέματα τοπικών ιδιαιτεροτήτων με την παράλληλη τόνωση φαινομένων όπως ο μιμητισμός και η επίδειξη κυρίως λόγω διείσδυσης ξένων κοινωνικών προτύπων κλπ. αποτελούν σήμερα τις επικρατέστερες τάσεις διαμόρφωσης του κοινωνικού-εργασιακού μοντέλου.
Τα παραπάνω δεν «συνάδουν» με καμία από τις παραδοσιακής μορφές πρωτογενούς ανάπτυξης στον τόπο μας, ούτε με την αγροτική παραγωγή, ούτε με την κτηνοτροφία, ούτε με την μεταλλεία, παρά μόνον με εργασίες που προσιδιάζουν την «περιήγηση» και τον τουρισμό, ειδικότερα τον μαζικό τουρισμό.